ریحانه مصلحی؛ زهره لطیفی
چکیده
مقدمه: دیابت شایع‌ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسمی با عوارض مخرب است. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش خود شفابخشی (کدهای شفابخش) بر بهزیستی هیجانی، سرسختی روانشناختی و بهبود بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی دو گروهی (آزمایشی و گواه) سه مرحله ای (پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری) ...
بیشتر
مقدمه: دیابت شایع‌ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسمی با عوارض مخرب است. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش خود شفابخشی (کدهای شفابخش) بر بهزیستی هیجانی، سرسختی روانشناختی و بهبود بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی دو گروهی (آزمایشی و گواه) سه مرحله ای (پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری) بوده و جامعه آماری آن شامل زنان مبتلا به دیابت مراجعه‌کننده به مرکز بهداشت اصفهان بود.30 نفر داوطلب مبتنی بر ملاک‌های ورود و خروج، به عنوان نمونه انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. تمام شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های بهزیستی هیجانی از کییز و ماگیارمو (2003) و پرسشنامه سرسختی روانشناختی کیامرثی (1377) را در سه مرحله به‌عنوان پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری تکمیل کردند. همچنین قند خون آنان توسط پزشک متخصص در سه مرحله اندازهگیری و ثبت شد. سپس مداخله آموزش خودشفابخشی به‌مدت 14 جلسه 60 دقیقه‌ای بر روی گروه آزمایشی اجرا و گروه کنترل در انتظار مداخله آموزشی قرار گرفت. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل دادهها از تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. یافتهها: آموزش خود شفابخشی توانست بهزیستی روانشناختی، بهزیستی هیجانی و سرسختی روانشناختی گروه شرکت‌کننده در آموزش خودشفابخشی را به‌طور معناداری افزایش دهد (01/0>p). ولی بر بهبود بهزیستی اجتماعی و روند بیماری دیابت تاثیرمعناداری دیده نشد. نتیجه‌گیری: می‌توان روش خود شفابخشی را به‌عنوان یکی از رویکردهای جدید روانشناسی مثبت‌نگر جهت افزایش بهزیستی هیجانی و سرسختی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو به کار برد.
آزاده فتحی دوکی؛ لیلا حسن‌نیا؛ محمد کاظم فخری؛ سیده علیا عمادیان؛ الهه فتحی دوکی
چکیده
مقدمه: بیماری دیابت از جمله بیماری‌های مزمن می‌باشد که مشکلات هیجانی میتواند در روند درمان آن تداخل ایجاد کند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی درمان شناختی رفتاری مذهب‌محور (RCBT) و آموزش تابآوری در ابرازگری هیجان بیماران دیابت نوع دو انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و گروه کنترل می‌باشد ...
بیشتر
مقدمه: بیماری دیابت از جمله بیماری‌های مزمن می‌باشد که مشکلات هیجانی میتواند در روند درمان آن تداخل ایجاد کند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی درمان شناختی رفتاری مذهب‌محور (RCBT) و آموزش تابآوری در ابرازگری هیجان بیماران دیابت نوع دو انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و گروه کنترل می‌باشد که از میان بیماران دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به مراکز خدمات جامع سلامت با روش نمونهگیری هدفمند تعداد 45 نفر به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی ساده در سه گروه 15 نفر شامل دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. یک گروه آزمایشی 10 جلسه 60 دقیقه‌ای RCBT و گروه دیگر 9 جلسه 60 دقیقه آموزش تابآوری دریافت کردند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره و آزمون بنفرونی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد که بین گروههای آزمایش و گروه کنترل در پسآزمون ابرازگری هیجان با کنترل پیشآزمون در سطح اطمینان 95 درصد تفاوت وجود دارد (05/p<). همچنین بین دو گروه درمان شناختی - رفتاری مذهب محور و آموزش تابآوری نیز در سطح 95 درصد اطمینان تفاوت وجود ندارد (05/0P<). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که درمان شناختی - رفتاری مذهب‌محور و آموزش تابآوری در افزایش ابرازگری هیجان بیماران دیابتی موثر است و میتواند به عنوان یک درمان کمکی برای بیماران دیابتی مفید واقع شود.
فریده رمضانی مقدم؛ رضا رستمی؛ عباس رحیمی نژاد؛ حجت‌الله فراهانی
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر سواد سلامت بر بهبود هموگلبین گلیکوزیله و فعالیت‌های خود مراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بود که بهصورت پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل و آزمایش انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده ...
بیشتر
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر سواد سلامت بر بهبود هموگلبین گلیکوزیله و فعالیت‌های خود مراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بود که بهصورت پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل و آزمایش انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به کلینیک فوق تخصصی دیابت و بیماری‌های متابولیک شهر کاشان مراجع کرده بود. 30 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بهصورت هدفمند انتخاب شدند و یه‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام 15 نفر) قرار گرفتند. برنامه مداخله‌ای گروه آزمایش در 8 جلسه 120 دقیقه‌ای انجام شد. گروه کنترل در این مدت مداخله‌ای دریافت نکردند. جهت جمعآوری دادهها از آزمایش هموگلبین گلیکوزیله و مقیاس کوتاه فعالیت‌های خود مراقبتی استفاده شد. دادهها با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) تجزیه‌وتحلیل شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاضر اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر سواد سلامت را بر بهبود هموگلبین گلیکوزیله و فعالیت‌های خود مراقبتی تأیید کرد. بر اساس یافته‌های حاضر میزان تأثیر مداخله سواد سلامت بر هموگلبین گلیکوزیله 71/0 و بر فعالیت‌های خود مراقبتی مبتلایان به دیابت نوع دو 76/0 بود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌کند، می‌توان در کنار درمان‌های پزشکی، از گروه‌درمانی مبتنی بر سواد سلامت جهت بهبود شاخص‌های کنترل دیابت نوع دو استفاده کرد تا بدین‌وسیله از عوارض بیماری پیشگیری به عمل آید.
ساناز عینی؛ زهره هاشمی؛ متینه عبادی کسبخی
چکیده
مقدمه: در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو سطح بهزیستی روانشناختی همواره پایین بوده و این خود باعث تشدید علائم در آنها میشود. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سرسختی روانشناختی، حس انسجام و راهبردهای مقابلهای با بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش:در این پژوهش توصیفی- همبستگی 120 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو ...
بیشتر
مقدمه: در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو سطح بهزیستی روانشناختی همواره پایین بوده و این خود باعث تشدید علائم در آنها میشود. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سرسختی روانشناختی، حس انسجام و راهبردهای مقابلهای با بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش:در این پژوهش توصیفی- همبستگی 120 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو که در نیمه اول سال 1398 به درمانگاه دیابت بیمارستان امام خمینی اردبیل مراجعه کرده بودند، به‌عنوان نمونه هدفمند انتخاب شده و موردبررسی قرار گرفتند. ابزارهای جمعآوری اطلاعات شامل مقیاس بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، پرسشنامه سرسختی (کوباسا، 1979)، پرسشنامه حس انسجام- فرم 13 مادهای (آنتونووسکی، 1987) و راهبردهای مقابلهای (لازاروس و فولکمن، 1985) بود. تجزیه‌وتحلیل دادهها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان انجام شد. یافتهها: بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو با سرسختی روانشناختی (36/0= β:001/0>p)، حس انسجام (53/0= β:003/0>p) و راهبرد مقابلهی مسألهمدار (12/0= β:03/0>p) رابطهی مثبت و معنادار و با هیجانمدار (43/0-= β:01/0>p) رابطهی منفی و معناداری داشت. سرسختی روانشناختی، حس انسجام و راهبردهای مقابلهای 76 درصد از واریانس نمرات بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را پیشبینی کردند (01/0>p). نتیجه‌گیری: بر اساس یافتهها، سرسختی روانشناختی، حس انسجام و راهبردهای مقابلهای با بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو رابطه داشته و میتواند نحوه رفتار فرد در برابر بیماری را تبیین کند. لذا آموزش بیماران جهت توانمندسازی آنها در این زمینهها پیشنهاد میشود.
حسن شفیعی؛ شادی نصیری
چکیده
مقدمه: هدف این پژوهش پیشبینی کیفیت زندگی بیماران دیابت نوع 2 بر اساس بهزیستی روانشناختی، سواد سلامت و خودکارآمدی بود. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران دیابتی مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام صادق (ع) شهر دلیجان در سال 1396 تشکیل می‌دهند. نمونه پژوهش شامل 150 بیمار ...
بیشتر
مقدمه: هدف این پژوهش پیشبینی کیفیت زندگی بیماران دیابت نوع 2 بر اساس بهزیستی روانشناختی، سواد سلامت و خودکارآمدی بود. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران دیابتی مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام صادق (ع) شهر دلیجان در سال 1396 تشکیل می‌دهند. نمونه پژوهش شامل 150 بیمار دیابتی نوع دو بود که بهصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه‌های کیفیت زندگی، بهزیستی روانشناختی، سواد سلامت بزرگسالان ایرانی و خودکارآمدی در مدیریت دیابت استفاده شد. برای تحلیل دادهها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافتهها: تحلیل دادهها نشان داد 59 درصد کیفیت زندگی بیماران دیابتی توسط متغیرهای بهزیستی روانشناختی (59/0=β،001/0p=)، سواد سلامت (40/0=β،001/0p=) و خودکارآمدی (34/0=β،001/0p=) قابل پیشبینی است. نتیجه‌گیری: سواد سلامت، بهزیستی روانشناختی و خودکارآمدی در مدیریت دیابت نقش مهمی در افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 دارند و این یافته تلویحات مهمی در زمینه آموزش و ارتقای بهداشت روانی در بیماران دیابتی دارد.
ماشااله یزدی؛ مجید صفارنیا؛ حسین زارع
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشیدرمانمبتنیبرکیفیتزندگیودرمانمبتنیبرتنظیمهیجانبر نشانگرهای زیستی (HbA1C و گلوکز خون) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل بیماران مبتلابهدیابتنوعدومراجعهکنندهبهبیمارستان ایرانی ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشیدرمانمبتنیبرکیفیتزندگیودرمانمبتنیبرتنظیمهیجانبر نشانگرهای زیستی (HbA1C و گلوکز خون) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل بیماران مبتلابهدیابتنوعدومراجعهکنندهبهبیمارستان ایرانی شهر دبی بود. 45 نفر از بیماران بهصورت در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروههای آموزش تحت درمانمبتنیبرکیفیتزندگی وتنظیمهیجان قرار گرفتند. مقادیر هموگلوبینگلیکوزیله و قندخون ناشتا بیماران قبل، بعد و سه ماه بعد از مداخله اندازهگیری شد. یافتهها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و تنظیم هیجان بر نشانگرهای زیستی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مؤثر است (01/0p≤). مقایسه میانگینهای دو گروه آزمایش نشان داد که تفاوت معناداری بین اثربخشی آنها بر روی HbA1C وجود ندارد (05/0<p)؛ اما تفاوت معناداری بین اثربخشی آنها بر میزان گلوکز خون در مرحله پسآزمون وجود داشت (01/0p≤). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه، تأثیر درمانمبتنیبرکیفیتزندگی و تنظیمهیجان را در کنترل میزان گلوکز خون و HbA1C بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد.
stress
مهسا عصارزادگان؛ زهره رئیسی
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: این پژوهشنیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز سلامت حضرت علی(ع) شهر اصفهان در سال1396 ...
بیشتر
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش: این پژوهشنیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز سلامت حضرت علی(ع) شهر اصفهان در سال1396 بودند. که از بین آنها 30 نفر از افراد مبتلا به دیابت به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. . گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای ، آموزش مبتنی بر رویکرد روانشناسی مثبت نگر دریافت کردند و برای گروه کنترل هیچ گونه درمانی صورت نگرفت . هر دو گروه قبل و بعد از انجام مداخله و در مرحله پیگیری با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) و شادکامی اکسفورد (1989) مورد سنجش و بررسی قرار گرفتند. یافتهها: تجریه و تحلیل داده ها به وسیله تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر کیفیت زندگی و شادکامی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادار داشته و بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (001/0>P). نتیجه‌گیری: آموزش مبتنی بر رویکرد روانشناسی مثبت نگر به طور موثری باعث بهبود کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می گردد. بنابراین توصیه می شود از این رویکرد درمانی برای کمک به ارتقاء کیفیت زندگی و شادکامی این بیماران استفاده شود.
stress
زیبا برقی ایرانی؛ مسلم رجبی؛ محسن ناظمی؛ محمدجواد بگیان کوله‌مرز
دوره 6، شماره 23 ، آذر 1396، ، صفحه 17-38
چکیده
مقدمه: شناسایی عوامل مرتبط با بهزیستی روانی سالمندان، یکی از موضوعات مورد علاقه حوزه روانشناسی سالمندی است. هدف این پژوهش، بررسی نقش سبک زندگی، سرمایه روانشناختی و رفتارهای خودمراقبتی در پیش بینی بهزیستی ذهنی سالمندان مبتلا به بیماری دیابت نوع 2 بود. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. در این مطالعه 350 سالمند به روش نمونهگیری ...
بیشتر
مقدمه: شناسایی عوامل مرتبط با بهزیستی روانی سالمندان، یکی از موضوعات مورد علاقه حوزه روانشناسی سالمندی است. هدف این پژوهش، بررسی نقش سبک زندگی، سرمایه روانشناختی و رفتارهای خودمراقبتی در پیش بینی بهزیستی ذهنی سالمندان مبتلا به بیماری دیابت نوع 2 بود. روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. در این مطالعه 350 سالمند به روش نمونهگیری تصادفی و به صورت خوشهای از مناطق مختلف شهری جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند برای جمعآوری اطلاعات ازپرسشنامههای مقیاس اصلی آدلری برای موفقیت بین فردی (نسخه بزرگسالان) کرن و همکاران (1933)، سرمایه روانشناختی مکگی (2011)، رفتارهای خودمراقبتی دیابت توبرت و همکاران (2000) و بهزیستی ذهنی کی یز و مارگامیو (2003) استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Spss21 و آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری به شیوه گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: رابطه سبک زندگی با هر یک از مؤلفههای بهزیستی اجتماعی (412/0=r)، هیجانی (427/0=r)، روانشناختی (461/0=r) و بهزیستی ذهنی (403/0=r) مثبت و معنیدار است (001/0≥P)، رابطهمتغیرهای سرمایه روانشناختی با بهزیستی ذهنی (410/0=r) مثبت و معنیدار است. همچنین بین خودمراقبتی و بهزیستی ذهنی (497/0=r) ارتباط مثبت و معنیداری وجود دارد (001/0≥P). نتایج رگرسیون چندمتغیری نشان داد که 78 درصد از واریانس بهزیستی ذهنی سالمندان توسط تعلق- علاقه اجتماعی، مسئولیتپذیری، ملایمت، خودکارآمدی، تابآوری، خوشبینی، امیدواری وخودمراقبتی تببین میشود. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق تلویحات مهمی در خصوص اهمیت سبک زندگی، سرمایه روانشناختی و رفتارهای خودمراقبتی در حفظ بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی سالمندان داشت.
پرستو حسن زاده؛ مهناز علی اکبری دهکردی؛ محمدابراهیم خمسه
دوره 1، شماره 2 ، تیر 1391، ، صفحه 12-21
چکیده
چکیدههدف: پژوهش حاضر به بررسی رابطه حمایت اجتماعی وراهبردهای مقابلهای در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو میپردازد.روش: در این مطالعه همبستگی، نمونه پژوهش شامل 400 بیمار مبتلا بهدیابت نوع دو بود که به روش نمونهگیری تصادفی در دسترس انتخابشدند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس حمایت اجتماعی واکس وهمکاران و آزمون راهبردهای مقابلهای لازاروس- ...
بیشتر
چکیدههدف: پژوهش حاضر به بررسی رابطه حمایت اجتماعی وراهبردهای مقابلهای در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو میپردازد.روش: در این مطالعه همبستگی، نمونه پژوهش شامل 400 بیمار مبتلا بهدیابت نوع دو بود که به روش نمونهگیری تصادفی در دسترس انتخابشدند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس حمایت اجتماعی واکس وهمکاران و آزمون راهبردهای مقابلهای لازاروس- فولکمن استفادهشد. دادههای پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیلرگرسیون چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافتهها: نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی با جستجوی حمایتاجتماعی، مسئولیتپذیری، حل مدبرانه مسئله و بازبرآورد مثبترابطه مثبت دارد و با مقابله رویارویگر و دوریجویی رابطهمعنیدار ندارد، با خویشتنداری رابطه مثبت و با گریز- اجتنابهمچنین، نتایج تحلیل رگرسیون .(P< 0/ رابطه منفی دارد ( 01چندمتغیری نشان داد که حمایت سایرین و خانواده بهترین پیش-بینهای مقابله مسئلهمدار هستند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان با انجام مشاوره بهبیماران دیابتی کمک نمود تا احساس کنند از حمایت اجتماعیبرخوردارند و بتوانند با تنیدگیهای حاصل از بیماری مقابله
