کیمیا کارگر؛ شهرام وزیری؛ فرح لطفی کاشانی؛ مریم نصری؛ فاطمه شهابی زاده
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر بر ابرازگری هیجانی و عملکرد جنسی زنان نابارور صورت پذیرفت. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. دوره پیگیری نیز دوماهه اجرا شد. جامعه آماری شامل زنان نابارور مراجعه کننده به کلنیک ناباروری بیمارستان مادر و کودک، کلنیک ناباروری ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر بر ابرازگری هیجانی و عملکرد جنسی زنان نابارور صورت پذیرفت. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. دوره پیگیری نیز دوماهه اجرا شد. جامعه آماری شامل زنان نابارور مراجعه کننده به کلنیک ناباروری بیمارستان مادر و کودک، کلنیک ناباروری ثمر و کلینیک زنان و زایمان و درمان ناباروری دکتر کارگر شهر شیراز در فصل زمستان سال 1400 بود. در این پژوهش تعداد 36 زن نابارور با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه جایدهی شدند. زنان نابارور حاضر در گروه آزمایش درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ) (کینگ و آمونز، ۱۹۹۰) و پرسشنامه عملکرد جنسی (SFQ) (کراسکیان موجمباری و کیب‌اله، 1393) بود. داده‌های جمع‌آوری‌شده به شیوه تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر بر ابرازگری هیجانی (0001>P؛ 54/0=Eta؛ 82/39=F) و عملکرد جنسی (0001>P؛ 49/0=Eta؛ 88/31=F) زنان نابارور تأثیر معنادار دارد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان چنین نتیجه گرفت که درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر با بهره‌گیری از شناسایی هیجان‌ها، آگاهی هیجانی، ارزیابی مجدد شناختی و شناسایی الگوهای اجتناب از هیجان می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود ابرازگری هیجانی و عملکرد جنسی زنان نابارور مورد استفاده قرار گیرد.
مداخلات روانشناختی در سلامت و بیماریها
محبوبه اکبری؛ فرح لطفی کاشانی
دوره 6، شماره 23 ، آذر 1396، ، صفحه 57-73
چکیده
هدف: احقاق جنسی عاملی مهم در رضایت جنسی و زناشویی است. با توجه به اینکه بازماندگان سرطان پستان الگویی از فعالیت جنسی دارند که برای اغلب آنها رضایت بخش نیست، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی چهار‌عاملی (رابطه‌درمانی، امید و انتظار درمان، آگاهی‌افزایی و نظم‌بخشی رفتار)، بر ارتقاء احقاق جنسی زنان مبتلا به سرطان پستان می‌باشد. ...
بیشتر
هدف: احقاق جنسی عاملی مهم در رضایت جنسی و زناشویی است. با توجه به اینکه بازماندگان سرطان پستان الگویی از فعالیت جنسی دارند که برای اغلب آنها رضایت بخش نیست، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی چهار‌عاملی (رابطه‌درمانی، امید و انتظار درمان، آگاهی‌افزایی و نظم‌بخشی رفتار)، بر ارتقاء احقاق جنسی زنان مبتلا به سرطان پستان می‌باشد. روش: پژوهش حاضر یک مطالعۀ نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری 2/5 ماهه است. جامعۀ آماری، زنان متأهل مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به بیمارستان شهدای تجریش در سال 1393 بودند که از آنها 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه احقاق جنسی هالبرت (HISA) در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری توسط شرکت-کنندگان تکمیل گردید. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت روان‌درمانی قرار گرفت. در پایان به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از تحلیل واریانس عاملی استفاده شد. یافته ها: نشان می‌دهد گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای درمان، تفاوت معناداری در متغیر احقاق جنسی ندارند. از سویی، این درمان توانسته احقاق جنسی زنانی که در پیش‌آزمون احقاق جنسی بالاتری داشته‌اند افزایش دهد اما این معناداری در پیگیری 2/5 ماهه ناپایدار بود. نتیجه گیری: روان‌درمانی چهار عاملی، روش موثری برای ارتقاء احقاق جنسی زنان مبتلا به سرطان پستان نمی‌باشد.
شهرام وزیری؛ فرح لطفی کاشانی؛ نیلوفر زین العابدینی؛ سیده نرگس زین العابدینی
دوره 4، شماره 13 ، فروردین 1394، ، صفحه 53-62
چکیده
مقدمه: سرطان یکی از بیماری‌های بسیار رایج در جوامع مختلف است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر نظم‌بخشی رفتار بر کاهش اضطراب زنان مبتلا به سرطان پستان اجرا شد. روش: برای انجام پژوهش، در یک طرح نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون، گروه کنترل، 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مرکز تحقیقات سرطان بیمارستان شهدای تجریش به‌صورت در دسترس ...
بیشتر
مقدمه: سرطان یکی از بیماری‌های بسیار رایج در جوامع مختلف است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر نظم‌بخشی رفتار بر کاهش اضطراب زنان مبتلا به سرطان پستان اجرا شد. روش: برای انجام پژوهش، در یک طرح نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون، گروه کنترل، 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مرکز تحقیقات سرطان بیمارستان شهدای تجریش به‌صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه کاربندی شدند. آزمودنیها در ابتدا و انتهای پژوهش با پرسشنامه اضطراب بک BAI (بک و کلارک، 1988) مورد آزمون قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای گروهی، شیوه نظم‌بخشی رفتار (لطفی کاشانی، وزیری، 1389) را یاد گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نمرات اضطراب آزمودنیهای گروه آزمایش و گواه نشان داد که با ثابت نگه داشتن تغییرات نمرات، کاهش معناداری در میزان اضطراب گروه آزمایش به وجود آمده است (05/0p
