اصغر فولادی؛ علی خادمی؛ علی شاکر دولق
چکیده
مقدمه: پرستاران به علت مواجه گسترده با بیماران بیشتر در معرض بیماری سایبرکندریا قرار دارند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر شفقت بر میزان علائم سایبرکندریا در پرستاران انجام گرفت. روش: روش پژوهش آزمایشی و با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری بوده است. نمونه آماری تحقیق شامل 60 نفر از ...
بیشتر
مقدمه: پرستاران به علت مواجه گسترده با بیماران بیشتر در معرض بیماری سایبرکندریا قرار دارند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر شفقت بر میزان علائم سایبرکندریا در پرستاران انجام گرفت. روش: روش پژوهش آزمایشی و با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری بوده است. نمونه آماری تحقیق شامل 60 نفر از پرستاران بیمارستان‌های شهرستان تبریز در سال 1401 بودند که به روش تصادفی در سه گروه فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر شفقت و گروه گواه اختصاص یافتند. برای گردآوری دادهها از مقیاس سایبرکندریا مک الروی و شولین استفاده شد. سپس دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته، آزمون تعقیبی توکی و بنفرونی از طریق نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 22) مورد تحلیل قرار گرفتند. میزان P کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اثر عامل زمان بر میزان ابعاد متغیر سایبرکندریا معنادار به‌دست آمد، به‌عبارت دیگر میزان ابعاد سایبرکندریا از پیشآزمون تا پیگیری کاهش یافته است. همچنین اثر تعامل زمان و گروه نیز بیانگر این است که بین سه گروه (گروه فراشناخت‌درمانی، گروه شفقت‌درمانی و گروه کنترل) از لحاظ نمرات اجبار، پریشانی، افراط و اطمینان‌جویی تفاوت معنادار وجود داشت. به‌عبارت دیگر میزان ابعاد سایبرکندریا در پسآزمون و مرحله پیگیری گروه‌های مداخله پایین‌تر از گروه‌های کنترل بود. نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی فراشناخت‌درمانی و درمان مبتنی بر شفقت بر میزان علائم بیماری سایبرکندریا، به‌نظر می‌رسد اعمال مداخله‌های فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر شفقت باعث کاهش و درمان علائم بیماری سایبرکندریا در پرستاران می‌شود.
نجمه پندیدن*؛ علی اصغر کاکو جویباری
دوره 2، شماره 8 ، دی 1392، ، صفحه 83-95
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی شناخت درمانی در ارتقاء سطح سلامت روان پرستاران شاغل در مراکز توانبخشی کودکان استثنایی انجام شد.
روش: طرح نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری، پرستاران مرکز توانبخشی امام علی (ع) بودند. از 30 پرستار که بعد از انجام پرسشنامه سلامت عمومی از کمترین سطح سلامت ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی شناخت درمانی در ارتقاء سطح سلامت روان پرستاران شاغل در مراکز توانبخشی کودکان استثنایی انجام شد.
روش: طرح نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری، پرستاران مرکز توانبخشی امام علی (ع) بودند. از 30 پرستار که بعد از انجام پرسشنامه سلامت عمومی از کمترین سطح سلامت روان برخوردار بودند را به صورت تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. جلسات شناخت درمانی با هدف افزایش سلامت روان و ابعاد چهارگانه آن برای گروه آزمایش در 10 جلسه اجرا شد، گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. دادهها با تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نمرات سلامت روان و ابعاد چهارگانه آن در آزمودنیهای گروه آزمایش نسبت به کنترل به طور معناداری افزایش یافت.
نتیجه‌گیری: شناخت درمانی تأثیر قابل ملاحظهای در افزایش سلامت روان در پرستاران مورد پژوهش را دارا بود
