مینا مسیبی؛ حسینعلی قنادزادگان؛ بهرام میرزائیان
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان بازسازی شناختی معنایی و درمان خود دلگرمسازی بر بهزیستی روانشناختی در افراد مبتلا به روانتنی پوستی در شهر تهران انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مراجعهکنندگان مبتلا به روانتنی پوستی که در پائیز 1398 به بیمارستان ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان بازسازی شناختی معنایی و درمان خود دلگرمسازی بر بهزیستی روانشناختی در افراد مبتلا به روانتنی پوستی در شهر تهران انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مراجعهکنندگان مبتلا به روانتنی پوستی که در پائیز 1398 به بیمارستان بانک ملی شهر تهران مراجعه کرده بودند. برای انتخاب نمونه آماری، به روش هدفمند تعداد 45 نفر انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش بازسازی شناختی معنایی در 12 جلسه درمان بازسازی شناختی معنایی (سلیمی، 1388) و گروه آزمایش خود دلگرمسازی در 10 جلسه درمان خود دلگرمسازی (شوناکر، 1980) شرکت کردند. گروه کنترل تحت هیچ مداخلهای قرار نگرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد بهزیستی روانشناختی ریف (1989) بود. دادهها از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره و با استفاده از نرمافزار 21SPSS مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافتهها: نتایج حاکی از آن بود که درمان بازسازی شناختی معنایی و درمان خود دلگرم سازی بر بهزیستی روانشناختی در مرحله پسآزمون مؤثر بودهاند (05/0>p). یافتهها اثربخشی بیشتر خود دلگرمسازی را در بهبود بهزیستی روانشناختی را تأیید کردند. نتیجهگیری: به دنبال ابتلا به روانتنی پوستی، افراد دچار کاهش در بهزیستی روانشناختی میشوند و درمانهای روانشناختی بازسازی شناختی معنایی و خود دلگرمسازی در افزایش بهزیستی روانشناختی افراد مبتلا به روانتنی پوست سودمند هستند.