دل ارام صالحی؛ فریبا زرانی؛ لادن فتی؛ محمدرضا شعربافچی
چکیده
مقدمه: مراقبین بیماران مبتلا به سرطان در فرایند مراقبت با شرایط سخت و اضطراب‌های متعددی مواجهه می‌شوند که مستقیماً بر نگرش و سلامت روان‌شناختی آن‌ها اثر می‌گذارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه‌ی معنای زندگی و نگرش به مرگ بین مراقبین بیمار مبتلا به سرطان و افراد عادی بود. روش: طرح مطالعه علی-مقایسه‌ای است. با مراجعه به بیمارستان فیروزگر ...
بیشتر
مقدمه: مراقبین بیماران مبتلا به سرطان در فرایند مراقبت با شرایط سخت و اضطراب‌های متعددی مواجهه می‌شوند که مستقیماً بر نگرش و سلامت روان‌شناختی آن‌ها اثر می‌گذارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه‌ی معنای زندگی و نگرش به مرگ بین مراقبین بیمار مبتلا به سرطان و افراد عادی بود. روش: طرح مطالعه علی-مقایسه‌ای است. با مراجعه به بیمارستان فیروزگر و مرکز شیمی-درمانی روشنا، 52 نفر از افرادی که یکسال گذشته یکی از اعضای درجه‌یک خانواده ایشان به سرطان مبتلا شده‌اند؛ و آن‌ها به‌عنوان مراقب اصلی از او مراقبت می‌کرده‌اند به‌صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. گروهی که تجربه مراقبت از بیمار مبتلا به سرطان را نداشتند، نیز به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با گروه اول همتا شدند؛ هر دو گروه پرسشنامه‌های معنای زندگی (استگر، فرازیر، اُشی و کالر، 2006) و نیمرخ نگرش به مرگ – نسخة تجدیدنظرشده (وونگ، رکر و گسر، 1994) را تکمیل نمودند. داده‌ها با روش تحلیل واریانس چند متغیری ارزیابی شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد افراد دارای تجربه مراقبت، اضطراب و اجتناب از مرگ بالاتری در شاخص نگرش به مرگ نسبت به افراد عادی گزارش می‌کنند؛ اما در معنای زندگی تفاوت معنادار بین دو گروه دیده نشد. نتیجه‌گیری: مراقبین با ابهام درباره آینده و روز به روز وخیم شدن حال بیمار روبه‌رو هستند؛ شرایطی که اضطراب از مرگ و تلاش برای اجتناب از آن را ایجاد می‌کند.
