مهشید تیرگر؛ فاطمه گلشنی؛ آنیتا باغداساریانس؛ سوزان امامی پور
چکیده
مقدمه: با توجه به افزایش قابل توجه شیوع چاقی و اضافه وزن در ایران به‌خصوص در کودکان سن مدرسه، شناسایی عوامل ایجادکننده چاقی کودکان اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر تدوین مدل چاقی کودکان بر اساس استرس فرزند‌پروری و شاخص توده بدنی مادر با میانجی‌گری روش‌های غذادهی است. روش: نمونه آماری پژوهش را 460 نفر از دانش‌آموزان 7 تا 11 ساله مدارس ...
بیشتر
مقدمه: با توجه به افزایش قابل توجه شیوع چاقی و اضافه وزن در ایران به‌خصوص در کودکان سن مدرسه، شناسایی عوامل ایجادکننده چاقی کودکان اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر تدوین مدل چاقی کودکان بر اساس استرس فرزند‌پروری و شاخص توده بدنی مادر با میانجی‌گری روش‌های غذادهی است. روش: نمونه آماری پژوهش را 460 نفر از دانش‌آموزان 7 تا 11 ساله مدارس شهر تهران به همراه مادران آنها تشکیل داده‌اند. آزمودنی‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. پس از اندازه‌گیری شاخص توده بدنی کودکان و مادران، پرسشنامه‌های استرس فرزند‌پروری (فرم کوتاه) و شیوه‌های غذادهی والدین، توسط مادران تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از نرم‌افزار Amos تجزیه‌و‌تحلیل شدند. یافته‌ها: مدل به‌طور کلی از برازش مناسبی برخوردار بود. براساس نتایج تحلیل مسیر شاخص توده بدنی مادر، استرس والدینی، غذادادن هیجانی، غذادادن ابزاری، غذادادن کنترلی و غذادادن تشویقی به‌صورت مستقیم شاخص توده بدنی کودک را پیش‌بینی می‌کنند. نتایج به‌دست آمده نشان داد شاخص توده بدنی مادر و استرس والدینی به‌صورت غیرمستقیم با میانجی‌گری روش‌های غذادهی مادر از جمله غذادادن هیحانی، ابزاری، کنترلی و تشویقی نیز شاخص توده بدنی کودک را پیش‌بینی می‌کنند. نتیجه‌گیری: یافته این این پژوهش نشان داد این روابط می‌تواند به‌عنوان مدل، چاقی کودکان را پیش‌بینی نماید و به بینش‌های مفیدی از نظر مداخلات در پیشگیری منجر گردد.
