نوع مقاله : علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران.
2 استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران.
3 دانشیار، گروه روانشناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران.
چکیده
مقدمه: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش طرحواره درمانی در مقایسه با درمان پذیرش و تعهد (ACT) با خویشتنپذیری و نشخوار فکری زنان با دیابت و پراشتهایی عصبی بود.
روش: این مطالعه از نوع نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه گواه با پیگیری دو ماهه میباشد. جامعه آماری همه زنان با اختلال همزمان دیابت و پر اشتهای روانی شهر مشهد در نیمه اول سال 1402بود که به مراکز درمانی، مراجعه کرده بودند. تعداد 45 نفر به صورت نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی درسه گروه طرحواره درمانی ( 15 نفر)، درمان پذیرش وتعهد ( 15 نفر) و گروه گواه ( 15 نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی خویشتنپذیری از پرسشنامه چمبرلند و هاگا (2001) و جهت سنجش نشخوار فکری از آزمون تری نور و همکاران (۲۰۰۳) در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری استفاده شد. گروه آزمایش طرحواره درمانی تحت مداخله بسته آموزشی یانگ و همکاران (2003) و گروه آزمایش پذیرش و تعهد تحت مداخله درمانی هیز و همکاران (2012) به مدت ده جلسه یک ساعته قرار گرفتند. دادهها با روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد مداخله طرحواره درمانی و پذیرش و تعهد بر نشخوار ذهنی (P<0/01)، (63/29F=) و خویشتنپذیری (P<0/01)، (83/49F=) مؤثر است و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار است. نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد بین دو گروه پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی تفاوت معناداری در خویشتنپذیری و نشخوار فکری وجود دارد (P<0/05)؛ بنابراین پذیرش وتعهد تأثیر بیشتری بر کاهش نشخوار فکری و افزایش خویشتنپذیری زنان داشته است.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج میتوان گفت: با آموزش رویکردهای درمانی روانشناختی مانند طرحواره و درمان پذیرش و تعهد به زنان میتوان در کنترل دیابت و پیشگیری از پرخوری عصبی آنان کمک کرد. همچنین با کنترل پرخوری عصبی میتوان آنان را از عوارض جانبی آسیب های جسمانی، روانی و اجتماعی پرخوری عصبی حفظ کرد و بدین ترتیب مادران سالمتر و جامعه سالمتری داشت.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The Effect of Schema Therapy with Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Self-Acceptance and Rumination in Women with Diabetes and Anorexia Nervosa
نویسندگان [English]
- Rozita Goharshahi 1
- Abdollah Mafakheri 2
- mohammad mohammadipour 3
1 Ph.D Student, Department of Psychology, Bojnord Branch, Islamic Azad University, Bojnord, Iran.
2 Assistant Professor, Department of Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.
3 Associate Professor, Department of Psychology, Qochan Branch, Islamic Azad University, Qochan, Iran.
چکیده [English]
Objective: Eating disorders are one of the common mental and psychosomatic disorders that cause many problems in the physical health and mental performance of a person. Many people with bulimia have mental rumination regarding their body type. Patients who engage in mental rumination consider it a way to gain insight into their problem and through it they focus on themselves, the problematic situation and their feelings. In other words, they think that mental rumination helps them to solve their problems, while answering problems through mental rumination causes more tension and problems. On the other hand, self-acceptance in these people is lower than others. A person with low agreeableness tends to seek isolation and is afraid of and avoids communication with others. The purpose of this research was to compare the effectiveness of therapeutic schema training in comparison with acceptance and commitment therapy (ACT) with self-acceptance and rumination in women with diabetes and anorexia nervosa. Method: This is a semi-experimental study with a pre-test-post-test design and a control group with a two-month follow-up. The statistical population was all women with simultaneous disorder of diabetes and psychogenic anorexia in Mashhad city in the first half of 1402 who had referred to medical centers. 45 people were selected by purposeful sampling and randomly divided into three groups: schema therapy (15 people), acceptance and commitment therapy (15 people) and control group (15 people). Chamberland and Haga (2001) questionnaire was used to evaluate self-efficacy, and Trinoor et al. The therapeutic schema experimental group underwent the educational package intervention of Yang et al. (2003) and the acceptance and commitment experimental group underwent the therapeutic intervention of Hizo colleagues (2012) for ten one-hour sessions. The data was analyzed by the statistical method of analysis of variance with repeated measurements. Results: The results showed that the intervention of therapeutic schema and acceptance and commitment is effective on mental rumination (P<0.01), (F=29.63) and self-acceptance (P<0.01), (F=49.83) and this The effect is stable in the follow-up phase. The results of Shefe's follow-up test showed that there is a significant difference in self-acceptance and rumination between the two groups of acceptance and commitment and therapeutic schema (P<0.05); Therefore, acceptance and commitment have had a greater effect on reducing rumination and increasing women's self-acceptance. Conclusion: According to the results, it can be said that by teaching psychological treatment approaches such as schema and acceptance and commitment therapy, women can be helped in controlling diabetes and preventing their nervous overeating. Also, by controlling binge eating, they can be protected from the side effects of physical, psychological and social damage of binge eating, and thus have healthier mothers and a healthier society.
کلیدواژهها [English]
- Acceptance and Commitment
- Anorexia Nervosa
- Self-Acceptance
- Rumination
- Schema Therapy