با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی سلامت

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد رشته روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی تربت جام

2 دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، تربت جام

3 کارشناسی ارشد رشته تحقیقات آموزشی، دانشگاه خوارزمی تهران

چکیده

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی به شیوه گروهی بر افزایش میزان امید به زندگی در بیماران مبتلا به اچ آی وی مثبت انجام گرفته است.
روش: این پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمایشی (طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل نامتعادل) است که برای انجام این تحقیق، تعداد 20 نفر از بیماران مرد اچ آی وی مثبت در مرکز مشاوره بیماری­های رفتاری - عفونی مشهد، به صورت نمونه­گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت غیر تصادفی جایگزین شدند. آزمون امید اشنایدر[1] (1991) با ضریب پایایی 89 /0 قبل از مداخله برای گروه آزمایش و کنترل، استفاده شد و بعد از انجام 8 جلسه امید درمانی(هفته ای دو جلسه) از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و داده­ها با آزمون    tبرابر و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد.
یافته­ها: نتایج نشان داد امید درمانی به شیوه گروهی به طور معناداری موجب افزایش امید به زندگی در مبتلایان به ویروس اچ آی وی گردیده است.
نتیجه­گیری: همخوانی نتایج مربوط به فرضیه تحقیق با نتایج سایر پژوهش­ها دلالت بر تأیید و مطابقت این پژوهش با سایر پژوهش­های انجام شده در زمینه امید درمانی دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effect of Group hope therapy on the HIV patients to increase life expectancy

نویسندگان [English]

  • M Alizadeh 1
  • A Rajai 2
  • S Hosseini Ghasr 3

چکیده [English]

Objective: The aim of this study is to evaluate the effect of Hope therapy as a way to increase life expectancy on HIV patients.
Method: This is a quasi-experimental research study (pre-test, post-test with an unbalanced control group). In this study, 20 cases of HIV-positive men selected in purposive sampling and placed in to three groups of pretest, test and control with non –random method in the infectious center of behavior disorders in Mashhad. Schneider hope exam, Snyder (1991) with the coefficient reliability of 0/89, was used for control and experimental groups, and after 8 weeks of treatment expectancy (twice a week) in both groups had the final test. The duties were Equal to t-test and were analyzed in dependently.
Results: The Results showed that hope therapy in the groups causes significant increase in life expectancy among the HIV patients.
Conclusions: The hypotheses results with other research of field Hope therapy, has agreement.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Hope therapy
  • group therapy
  • HIV-positive patients
اکبری، مجید و صداقت، عباس (1385). گزارش فعالیت ها و دستاوردها درباره اچ آی وی و ایدز در جمهوری اسلامی. تهران: مرکز نشر صدا.
باچر، جیمز؛ منیکا، سوزان و هولی، جیل (1388).  آسیب­شناسی روانی. جلد دوم. ترجمه یحیی سید محمدی. تهران: ارسباران. (تاریخ انتشار به زبان اصلی 2007).
بیجاری، زهرا (1387).  «بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر افزایش میزان امید به زندگی متلا به سرطان پستان». پایان­نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد.
خوی نژاد، غلامرضا (1387).  روش تحقیق در علوم تربیتی. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب درسی: سمت.
سارافینو، ادوارد پ. (1387). روان­شناسی سلامت. ترجمه الهه میرزایی و همکاران. تهران: رشد. (تاریخ انتشار به زبان اصلی 2002).
سبحانی­فرد، طاهره (1380). «بررسی اثر روان درمانی حمایتی در کاهش اختلالات روانی زنان مبتلا به سرطان پستان». پایان­نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی دانشگاه الزهرا (س).
سلیگمن، مارتین (1388). شادمانی درونی. ترجمه تبریزی، کریمی و نیلوفری. تهران: نشر دانژه. (تاریخ انتشار به زبان اصلی 2004).
علاءالدینی، زهره؛ کجباف، محمدباقر و مولوی، حسین (1386) . «بررسی اثربخشی امید درمانی گروهی بر میزان امید و سلامت روانی». فصلنامه پژوهش در سلامت روان­شناختی. دوره اول. شماره چهارم.
کار، آلن (1385). روانشناسی مثبت: علم شادمانی و
نیرومندی­های انسان. ترجمه حسن پاشاشریفی و همکاران. تهران: سخن. (تاریخ انتشار به زبان اصلی 2006).
گاجل، رابرت جی و کرانتس، دیوید اس (1377). زمینه روانشناسی تندرستی. ترجمه غلامرضا خوی­نژاد. مشهد: به نشر. (تاریخ انتشار به زبان اصلی 1998).
گال، مردیت و بورگ، والتر، گال، جویس (1389).
روش­های تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روانشناسی. ترجمه احمدرضا نصر و همکاران. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه­ها (سمت). جلد اول. چاپ پنجم. (تاریخ انتشار به زبان اصلی1942). ص678.
محرز، مینو؛ رضائی، حمیدرضا و صراف­نژاد، عبدالفتاح (1372).  ایدز یا سندرم اکتسابی نقص ایمنی. تهران: ارمغان. معاونت امور بهداشتی وزارت بهداشت.
 
 
Aldridge, David (1993). "Hope, Meaning and the creative ARTS therapies in the treatment of AIDS". The ARTS in Psychotherapy. 20. 285-297.
Frank, J. D. (1978). Persuasion and Healing. New York: Schocken Books.
Keung Wong, D.;  Kwok, A.;  Kwan, J. (2007). "Cognitive – Behavioral Treatment Groups for People With Chronic Physical Illness in Hong Kong: Reflections on a Culturally Attuned Model". International journal of group psychotherapy. 57. 3. Academic Research Library.
Peterson Suzanne, J.; Gerhardt Megan W. & Rode Joseph, C. (2005). Hope, learning goal. and task performance. Arizona: State University. p.o Box 37100.
Rajaei, A.R. (2010). "Religious Cognitive -Emotional Therapy: A New Form Of Psychotherapy". Iranian J Psychiatry. 5. 81-87.
Rodin, Gary, Christopher, Lo, Mario, Mikulincer. (2008). "Pathways to distress: The multiple determinants
 
of depression, hopelessness, and the desire for hastened death in metastatic cancer patients".  68. 562-569.
Snyder, C. R. (1995). "Conceptualizing, measuring, and nurturing hope". Journal of counseling and Development. 73. 335-360.
Snyder, C. R. (2002). "Hope theory: rainbow in the mind". Psychological Inquiry. 13. 249- 275.
Snyder, C. R. & Pterson, C. (2000).  Handbook of hope: theory, measures & applications. San Diego: Academic Press.
Sndyer, C. R.; Harris, C.; Anderson. J. R.; Holleran, S. A. L. M.;  Irving, S. A.; Sigmon, S. T.; Yoshinobu, L. (1991). "The will and the ways: development and validation of an individual". Journal of personality and Social Psychology. 60. 570-585.
Wowong, S. S. & Lim, T. (2009). "Hope versus optimism in Singaporean adolescents: Contributions to depression and life satisfaction". 46. 648-652.