stress
هیوا محمودی
چکیده
مقدمه: هدف این پژوهش بررسی رابطة بین تابآوری خانواده و بار علائم با نقش میانجی پایبندی به ورزش عملکردی در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.
روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، بنیادین و از نوع همبستگی مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری شامل کلیة زنان مبتلا به سرطان پستان ساکن شهر سقز در سال 1401 بود که به بیمارستانهای شهر سقز ...
بیشتر
مقدمه: هدف این پژوهش بررسی رابطة بین تابآوری خانواده و بار علائم با نقش میانجی پایبندی به ورزش عملکردی در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.
روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، بنیادین و از نوع همبستگی مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری شامل کلیة زنان مبتلا به سرطان پستان ساکن شهر سقز در سال 1401 بود که به بیمارستانهای شهر سقز مراجعه کردند که از بین آنها تعداد 150 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامة تابآوری خانواده (FRQ)، بار علائم (SBQ ) و مقیاس پایبندی به ورزش عملکردی (FECS) بود. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و AMOS با روش تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل گردید.
یافتهها: نتایج نشان داد که تابآوری خانواده و خرده مقیاسهای آن به طور معناداری با بار علائم همبستگی منفی و با پایبندی به ورزش عملکردی همبستگی مثبت داشت. همچنین پایبندی به ورزش عملکردی به طور معناداری با بار علائم رابطه منفی داشت. بنابراین تابآوری خانواده به طور غیرمستقیم بر بار علائم از طریق پایبندی به ورزش عملکردی تأثیر میگذارد.
نتیجهگیری: تابآوری خانواده بهعنوان یک عامل روانشناختی مثبت میتواند به طور غیرمستقیم بر عملکرد جسمانی بیماران مبتلا به سرطان پستان پس از شیمی درمانی مؤثر باشد و تاح دی بار علائم را کاهش دهد.