اصغر فولادی؛ علی خادمی؛ علی شاکر دولق
چکیده
مقدمه: پرستاران به علت مواجه گسترده با بیماران بیشتر در معرض بیماری سایبرکندریا قرار دارند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر شفقت بر میزان علائم سایبرکندریا در پرستاران انجام گرفت. روش: روش پژوهش آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بوده است. نمونه آماری تحقیق شامل 60 نفر از ...
بیشتر
مقدمه: پرستاران به علت مواجه گسترده با بیماران بیشتر در معرض بیماری سایبرکندریا قرار دارند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر شفقت بر میزان علائم سایبرکندریا در پرستاران انجام گرفت. روش: روش پژوهش آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بوده است. نمونه آماری تحقیق شامل 60 نفر از پرستاران بیمارستان‌های شهرستان تبریز در سال 1401 بودند که به روش تصادفی در سه گروه فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر شفقت و گروه گواه اختصاص یافتند. برای گردآوری دادهها از مقیاس سایبرکندریا مک الروی و شولین استفاده شد. سپس دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته، آزمون تعقیبی توکی و بنفرونی از طریق نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 22) مورد تحلیل قرار گرفتند. میزان P کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اثر عامل زمان بر میزان ابعاد متغیر سایبرکندریا معنادار به‌دست آمد، به‌عبارت دیگر میزان ابعاد سایبرکندریا از پیش‌آزمون تا پیگیری کاهش یافته است. همچنین اثر تعامل زمان و گروه نیز بیانگر این است که بین سه گروه (گروه فراشناخت‌درمانی، گروه شفقت‌درمانی و گروه کنترل) از لحاظ نمرات اجبار، پریشانی، افراط و اطمینان‌جویی تفاوت معنادار وجود داشت. به‌عبارت دیگر میزان ابعاد سایبرکندریا در پس‌آزمون و مرحله پیگیری گروه‌های مداخله پایین‌تر از گروه‌های کنترل بود. نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی فراشناخت‌درمانی و درمان مبتنی بر شفقت بر میزان علائم بیماری سایبرکندریا، به‌نظر می‌رسد اعمال مداخله‌های فراشناخت درمانی و درمان مبتنی بر شفقت باعث کاهش و درمان علائم بیماری سایبرکندریا در پرستاران می‌شود.
