فرزانه رنجبر نوشری
چکیده
مقدمه: میگرن وضعیتی عمیقاً ناتوانکننده است که متغیرهای روانشناختی میتوانند در آن اثرگذار باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطهای سبکهای مقابله و حمایت اجتماعی ادراکشده در ارتباط بین ابعاد سرشت و منش و بهزیستی روانشناختی در افراد مبتلا به میگرن انجام شد. روش: این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری شامل ...
بیشتر
مقدمه: میگرن وضعیتی عمیقاً ناتوانکننده است که متغیرهای روانشناختی میتوانند در آن اثرگذار باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطهای سبکهای مقابله و حمایت اجتماعی ادراکشده در ارتباط بین ابعاد سرشت و منش و بهزیستی روانشناختی در افراد مبتلا به میگرن انجام شد. روش: این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا به میگرن در شهر رشت در سال 1398 بود که به متخصص مغز و اعصاب مراجعه نمودند. نمونه شامل 432 نفر (276 زن و 156 مرد) بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای بهکاررفته در این پژوهش شامل پرسشنامه سرشت و منش (TCI-56)، مقیاس بهزیستی روانشناختی (PWB)، پرسشنامه پاسخهای مقابلهای (CRI) و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراکشده (MSPSS) بود. یافتهها: تحلیل مسیر نشان داد بهزیستی روانشناختی در افراد مبتلا به میگرن، متأثر از ابعاد سرشت و منش، سبکهای مقابله و حمایت اجتماعی ادراکشده است. همچنین، نقش واسطهای سبکهای مقابله و حمایت اجتماعی ادراکشده در ارتباط بین ابعاد سرشت و منش و بهزیستی روانشناختی مورد تأیید قرار گرفت. برای ارزیابی مدل از شاخصهای (91/0) CFI، (93/0) GFI، (91/0) NFI و (07/0) RMSEA استفاده شد و مدل پیشنهادی برازش خوبی با دادهها داشت. نتیجهگیری: عوامل روانشناختی در میزان بهزیستی روانشناختی افراد مبتلا به میگرن نقش دارند؛ بنابراین، شناسایی این متغیرها میتواند تلویحات مهمی در زمینه درمانهای روانشناختی میگرن داشته باشد.
