فلورا عزت پناه؛ زهره لطیفی
چکیده
مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش، تعهد و شفقت بر فاجعهپنداری درد، تحمل پریشانی و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی دوگروهی سه مرحلهای (پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری) بود. 30 نفر از بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا بهصورت نمونهگیری ...
بیشتر
مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش، تعهد و شفقت بر فاجعهپنداری درد، تحمل پریشانی و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی دوگروهی سه مرحلهای (پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری) بود. 30 نفر از بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. مداخله برای بیماران گروه آزمایش تحت 10 جلسه اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس فاجعهپنداری درد سالیوان و همکاران (1995)، پرسشنامه تحمل پریشانیسیمونز و گاهر (2005) و پرسشنامهی رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون (1996) بود. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرش، تعهد و شفقت بر فاجعهپنداری درد، تحمل پریشانی و رشد پس از سانحه بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا اثر دارد (001/0>p). این اثرات در دوره پیگیری 45 روزه همچنان باقی مانده است. نتیجهگیری: بر اساس نتایج آموزش مبتنی بر پذیرش، تعهد و شفقت دارای تلویحاتی بهمنظور بهبود وضعیت روانشناختی بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا است که از آن میتوان در راستای بهبود کیفیت زندگی این بیماران بهره برد.
