غلامرضا رجبی؛ ابراهیم مقامی
دوره 4، شماره 16 ، دی 1394، ، صفحه 79-96
چکیده
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی مدل رابطه ابعاد دلبستگی با بهزیستی ذهنی با میانجیگری شفقت-خود در پرسنل زن و مرد زندان سپیدار شهر اهواز در سال 1393 انجام گرفته است. روش: جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه پرسنل زن و مرد زندان سپیدار شهر اهواز (230 نفر) بود که از این تعداد بر اساس 115 نفر بهصورت داوطلب-در دسترس با رعایت کلیه موازین اخلاق پژوهش ...
بیشتر
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی مدل رابطه ابعاد دلبستگی با بهزیستی ذهنی با میانجیگری شفقت-خود در پرسنل زن و مرد زندان سپیدار شهر اهواز در سال 1393 انجام گرفته است. روش: جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه پرسنل زن و مرد زندان سپیدار شهر اهواز (230 نفر) بود که از این تعداد بر اساس 115 نفر بهصورت داوطلب-در دسترس با رعایت کلیه موازین اخلاق پژوهش بهعنوان نمونه انتخاب شدند و مقیاسهای تجارب در رابطه نزدیک (ECR)، شفقت ـ خود (SCS) و بهزیستی ذهنی (WEMWBS) را تکمیل کردند. دادهها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی به روش بارون و کنی (1986) بهوسیله نرمافزار آماری 21-SPSS تحلیل شدند. یافتهها: یافتههای مدل شفقت-خود بهعنوان میانجی بین دلبستگیهای اضطرابی و اجتنابی و بهزیستی ذهنی هم برای مسیرهای مستقیم و هم برای مسیرهای غیرمستقیم تأیید گردید. نتیجهگیری: درنتیجه میتوان بیان کرد که داشتن دلبستگیهای ایمن نقش بسزایی در سلامت و بهزیستی ذهنی انسانها دارد اما از نقش بیبدیل شفقت-خود که واسطه بین سبکهای دلبستگی و بهزیستی ذهنی است نباید غافل شد.