مرضیه طالب زاده شوشتری؛ مهشید احمدنژاد
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علی احساس کهتری و خود مهارگری با افسردگی، اضطراب و استرس از طریق میانجیگری حمایت اجتماعی در زنان دارای سندروم پیش از قاعدگی بود. روش: جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان دارای سندروم پیش از قاعدگی شهر اهواز در سال 1399 را شامل می‌شود. طرح پژوهش همبستگی و به‌شیوه مدلیابی معادلات ساختاری بود. در همین راستا ...
بیشتر
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علی احساس کهتری و خود مهارگری با افسردگی، اضطراب و استرس از طریق میانجیگری حمایت اجتماعی در زنان دارای سندروم پیش از قاعدگی بود. روش: جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان دارای سندروم پیش از قاعدگی شهر اهواز در سال 1399 را شامل می‌شود. طرح پژوهش همبستگی و به‌شیوه مدلیابی معادلات ساختاری بود. در همین راستا با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، نمونه‌ای برابر با 250 نفر از بین کسانی که پرسشنامه علائم قبل از قاعدگی را تکمیل کرده بودند، انتخاب شد. داده‌ها با استفاده از ابزار غربالگری علائم قبل از قاعدگی (2011)، شاخص مقایسه‌ای احساس کهتری (1995)، پرسشنامه خودمهارگری - فرم کوتاه (2004)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (2007) و مقیاس حمایت اجتماعی ادراک‌شده (1986) جمع‌آوری شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای SPSS25 و Amos22 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج بیانگر برازندگی مدل پیشنهادی با داده‌ها بود. همچنین یافته‌ها نشان داد که حمایت اجتماعی، رابطه احساس کهتری بر افسردگی و استرس، همچنین رابطه خودمهارگری بر افسردگی و استرس را میانجیگری می‌کند. اما در این پژوهش اثر غیر مستقیم حمایت اجتماعی در رابطه احساس کهتری بر اضطراب و خودمهارگری بر اضطراب یافت نشد (P<0/05). همچنین مسیر مستقیم احساس کهتری با استرس و حمایت اجتماعی با اضطراب تایید نشد و از مدل نهایی حذف شد. نتیجه‌گیری: بنابراین، حمایت اجتماعی می‌تواند یک عامل موثر در زنان دارای سندروم پیش از قاعدگی در رابطه با متغیرهای احساس کهتری، خودمهارگری، افسردگی، اضطراب و استرس در نظر گرفته شود.
