شهرام مامی؛ مریم حیدری
چکیده
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر رواندرمانی پویشی کوتاهمدت فشرده به شیوه گروهی بر ابرازگری هیجانی و عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. از بین بیماران زن مبتلا به اماس مراجعه کننده به کلینیک جامع اماس شهر کرمانشاه در ...
بیشتر
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر رواندرمانی پویشی کوتاهمدت فشرده به شیوه گروهی بر ابرازگری هیجانی و عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. از بین بیماران زن مبتلا به اماس مراجعه کننده به کلینیک جامع اماس شهر کرمانشاه در سال 1396، 28 نفر بهصورت نمونهگیری هدفمند و از طریق مصاحبه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. از پرسشنامههای ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990) و عملکرد جنسی زنان روزن و همکاران (2000) در پیشآزمون و پسآزمون برای جمعآوری اطلاعات استفاده شد. مداخله رواندرمانی پویشی کوتاهمدت فشرده برای گروه آزمایش بهصورت گروهی، هفتهای 2 بار در 20 جلسه 60 دقیقهای اجرا شد؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرار گرفت. جهت تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون کوواریانس چندمتغیره به کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل بر روی نمرات پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیشآزمون بین 2 گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای عملکرد جنسی (05/0P<) و ابرازگری هیجانی (01/0P<)، تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی، مداخله درمانی باعث افزایش میانگین نمرات ابرازگری هیجانی و عملکرد جنسی افراد گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شده است. نتیجه گیری: بر اساس یافتههای این مطالعه، پیشنهاد میشود که در مراکز مشاوره، کلینیکهای درمانی و انجمنهای ام اس سراسر کشور جهت افزایش ابرازگری هیجانی و عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس از تکنیکهای رواندرمانی پویشی کوتاهمدت فشرده، بهره برد.
