مهدی رضا سرافراز؛ احسان بدایت؛ شهرزاد درخشان
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروهدرمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهنآگاهی بر خودبیمارانگاری و اضطراب مردان مبتلا به درد مزمن انجام شد. روش: روش این پژوهش شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران مرد مبتلا به درد مزمن عضلانی - اسکلتی مراجعه کنند به مراکز توانبخشی ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروهدرمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهنآگاهی بر خودبیمارانگاری و اضطراب مردان مبتلا به درد مزمن انجام شد. روش: روش این پژوهش شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران مرد مبتلا به درد مزمن عضلانی - اسکلتی مراجعه کنند به مراکز توانبخشی شهر شیراز در ششماهه دوم سال 1398 بودهاند. با توجه به ارزیابی اولیه، تعداد 30 نفر از بیمارانی که نمره بالاتری در پرسشنامه شدت درد مزمن مکگیل کسب کردند، با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های خودبیمارانگاری اهواز و اضطراب کتل در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل دادههای پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افراد گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای خودبیمارانگاری و اضطراب، تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجهگیری: درمجموع، پیشنهاد می شود که مشاوران، روانشناسان و رواندرمانگران، از نتایج گروهدرمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهن آگاهی بهعنوان مداخلهای سودمند، جهت کاهش خودبیمارانگاری و اضطراب افراد مبتلا به درد مزمن، بهره ببرند.