جنبه های روانشناختی در سلامت و بیماریها
معصومه عزیزی؛ حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف؛ علی مشهدی؛ دکتر محمدجواد اصغری ابراهیم آباد
دوره 6، شماره 22 ، شهریور 1396، ، صفحه 88-100
چکیده
هدف: مبانی نظری و مطالعات انجام شده حاکی از عوامل خطر روانشناختی در بروز و تشدید میگرن است که شناسایی این عوامل میتواند در درمان و پیش آگهی بیماری مذکور تأثیر داشته باشد. لذا. پژوهش حاضر با هدف بررسی مرور نظام دار و فراتحلیلی بر عوامل خطر روانشناختی میگرن انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر، فراتحلیل بود. بدین منظور، تمامی پژوهشهای ایرانی ...
بیشتر
هدف: مبانی نظری و مطالعات انجام شده حاکی از عوامل خطر روانشناختی در بروز و تشدید میگرن است که شناسایی این عوامل میتواند در درمان و پیش آگهی بیماری مذکور تأثیر داشته باشد. لذا. پژوهش حاضر با هدف بررسی مرور نظام دار و فراتحلیلی بر عوامل خطر روانشناختی میگرن انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر، فراتحلیل بود. بدین منظور، تمامی پژوهشهای ایرانی انجام شده در زمینه عوامل خطر روان شناختی بیماری میگرن، به صورت نظام مند مرور و از میان آنها، پژوهشهای دارای ملاکهای فراتحلیل، توسط نرم افزار جامع فراتحلیل بررسی شدند. از میان 240 مطالعه مرور نظام مند شده، تعداد 29 پژوهش جهت بررسی مروری انتخاب و در نهایت 21 پژوهش که تمامی ملاکهای مورد نظر را داشت، فرا تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که متغیرهای روانشناختی باورها، عواطف و اختلالات خلقی، شخصیت، استرس و راهبرد های مقابله ای، حمایت اجتماعی و کیفیت خواب با بیماری میگرن مرتبط اند. به نحوی که اندازه اثر باورها با میانگین 95/1؛ اختلالات خلقی 86/1؛ شخصیت 45/3؛ استرس و راهبرد های مقابله ای 76/2؛ حمایت اجتماعی 10/1 و کیفیت خواب 17/1 به عنوان عوامل خطر روانشناختی میگرن محسوب میشدند. میانگین اندازه اثر کلی مطالعات انجام شده برای مدل اثرات ثابت برابر با 43/17Z= و معنادار (000/0P=) و برای اثرات تصادفی برابر با 85/1 Z=و معنادار (049/0P=) بود. نتیجه گیری: با عنایت به نتایج حاصل به عنوان مقدمه ای برای شروع، ارائه یک پروتکل درمانی مبنی بر متغیرهای روانشناختی مذکور، جهت بهبود رفتارهای سلامت افراد میگرنی توصیه میگردد.
مداخلات روانشناختی در سلامت و بیماریها
سمیه رحیمی احمدآبادی؛ حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف؛ مرتضی مدرس غروی؛ حسین کارشکی
دوره 2، شماره 5 ، خرداد 1392، ، صفحه 23-33
چکیده
هدف: از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری (CBT) در کاهش پرخاشگری افراد مبتلا به ضربه سر بود. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش شامل 16 نفر از مبتلایان به ضربه سر شهرستان مشهد را تشکیل دادند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و داوطلبانه ...
بیشتر
هدف: از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری (CBT) در کاهش پرخاشگری افراد مبتلا به ضربه سر بود. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش شامل 16 نفر از مبتلایان به ضربه سر شهرستان مشهد را تشکیل دادند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان به شیوه تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول درمان شناختی-رفتاری را دریافت کردند و گروه دوم هیچگونه رواندرمانی دریافت نکردند. هر دو گروه در سه مرحله زمانی پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری یک ماهه مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار سنجش در این پژوهش عبارت بود از مقیاس پرسشنامه پرخاشگری باس و پری [1] ( BPAQ). دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: نتایج نشان داد که گروه آزمایش که درمان شناختی-رفتاری را دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل که هیچگونه رواندرمانی دریافت نکردند از نظر میزان کاهش پرخاشگری تفاوت معنی داری داشتند. این یافتهها از لحاظ نظری و اهمیت آنها در مداخلات بالینی به بحث گذاشته شدهاند. نتیجهگیری: از نتایج پژوهش حاضر می توان در جهت ارزیابی و تشخیص معتبر و دقیق تر اثرات ضربه سر در مراکز پزشکی قانونی استفاده کرد و همچنین خدمات (CBT) را به این گروه از جمعیت بالینی به عنوان یک درمان غیر دارویی (NMT) موثر، کارآمد و مقرون به صرفه ارائه داد.