نجیبه اسدی مهدیخان محله؛ عذرا زبردست؛ سجاد رضائی
چکیده
مقدمه: تشخیص سرطان، نه‌تنها شخص درگیر با سرطان، بلکه خانواده او را هم در طول زمان تحت تأثیر قرار میدهد. مراقبان بیماران سرطانی، نقشی اساسی در سیر مراقبت از بیمار، از زمان تشخیص تا هنگام مرگ به‌عهده دارند. این پژوهش با هدف تبیین حسرتهای بازماندگان درجه اول از مرگ زودهنگام بیماران سرطانی انجام شد. روش: در مطالعه حاضر از روش پژوهش ...
بیشتر
مقدمه: تشخیص سرطان، نه‌تنها شخص درگیر با سرطان، بلکه خانواده او را هم در طول زمان تحت تأثیر قرار میدهد. مراقبان بیماران سرطانی، نقشی اساسی در سیر مراقبت از بیمار، از زمان تشخیص تا هنگام مرگ به‌عهده دارند. این پژوهش با هدف تبیین حسرتهای بازماندگان درجه اول از مرگ زودهنگام بیماران سرطانی انجام شد. روش: در مطالعه حاضر از روش پژوهش کیفی، با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی استفاده شد. اطلاعات از طریق مصاحبه فردی، عمیق و نیمه ساختارمند با هشت نفر جمعآوری و ضبط شده است. دادههای حاصل‌شده به روش کلایزی تجزیه‌وتحلیل شده است. یافته‌ها: مضمونهای به‌دست‌آمده در زیرمجموعه سه سوال اصلی پژوهش، در چهار مضمون اصلی طبقهبندی شدند که شامل: «عدم رضایت کامل از خود و احساس کوتاهیکردن»، «تلاش برای اجابت آرزو و آرامش بیمار»، «عدم ابراز احساسات کافی» و «تأثیرگذاری کادر درمان» است. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد، با توجه به کمبودهایی که در زمینه حمایت از خانوادههای درگیر با سرطان وجود دارد، لزوم حمایتهای پس از سوگ، جهت کاهش خودسرزنشی و افزایش آرامش و اطمینان خاطر افراد داغدار اهمیت یافته و مداخله های مؤثر روانشناسی سلامت برای کاهش آثار آزاردهنده افسوس و حسرت، برای خانوادههای درگیر با بیمار سرطانی، در طی بیمار و بعد از فقدان و تجربه سوگ ضروری است.
