سید یونس محمدی؛ افسانه صوفی
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و استرس ادراکشده بیماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که بهصورت پیشآزمون، پسآزمون با گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان مراجعهکننده به بخش پاتولوژی بیمارستانهای ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و استرس ادراکشده بیماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که بهصورت پیشآزمون، پسآزمون با گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان مراجعهکننده به بخش پاتولوژی بیمارستانهای شهر شیراز در سال 1396 بود. 30 نفر از بیماران مبتلا به سرطان بهصورت هدفمند از بیمارستان نمازی و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام 15 نفر) قرار گرفتند. برنامه مداخلهای گروه آزمایش (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) در 8 جلسه 90 دقیقهای انجام شد. گروه کنترل در این مدت مداخلهای دریافت نکردند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و پرسشنامه استرس ادراکشده استفاده شد. دادهها با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس تکمتغیره (آنکوا) تجزیهوتحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زندگی و کاهش استرس ادراکشده بیماران مبتلا به سرطان تأثیر معناداری دارد. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای حاصل از پژوهش میتوان بیان کرد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش کیفیت زندگی و کاهش استرس ادراکشده بیماران سرطانی میگردد و میتوان از آن بهعنوان روشی کارآمد بهره برد.