جنبه های روانشناختی در سلامت و بیماریها
ضحی سعیدی؛ نیما قربانی؛ مهدی رضا سرافراز؛ عاطفه ذبیحی
دوره 6، شماره 24 ، اسفند 1396، ، صفحه 69-86
چکیده
مقدمه: رابطه ی دوسویه ی سلامت جسمانی و روان شناختی همواره مورد علاقه ی پژوهشگران بوده است و راهبردهای تنظیم هیجان به عنوان تعدیل کننده ی این رابطه نقش بسزایی داشته اند. هدف مطالعه‌ی حاضر بررسی نقش سرکوبگری و بهوشیاری در تعدیل تاثیر پریشانی روان شناختی بر علائم جسمانی بود. روش: به این منظور 271 دانشجوی دانشگاه تهران به فرم کوتاه سیاهه ...
بیشتر
مقدمه: رابطه ی دوسویه ی سلامت جسمانی و روان شناختی همواره مورد علاقه ی پژوهشگران بوده است و راهبردهای تنظیم هیجان به عنوان تعدیل کننده ی این رابطه نقش بسزایی داشته اند. هدف مطالعه‌ی حاضر بررسی نقش سرکوبگری و بهوشیاری در تعدیل تاثیر پریشانی روان شناختی بر علائم جسمانی بود. روش: به این منظور 271 دانشجوی دانشگاه تهران به فرم کوتاه سیاهه ی سازگاری واینبرگر، مقیاس بهوشیاری، و فهرست علائم مرضی بارتون پاسخ دادند. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نقش تعدیل کنندگی سرکوبگری و بهوشیاری را نشان داد. به این صورت که در شرایط پریشانی روانشناختی بالا، افراد با بهوشیاری و سرکوبگری بالا، علائم جسمانی کمتری گزارش کردند، اما در شرایط پریشانی روانشناختی پایین، افراد با سرکوبگری بالا علائم جسمانی بیشتری از افراد با سرکوبگری پایین داشتند. نتیجه گیری: نتایج با توجه به سازش یافتگی بهوشیاری و خودارزیابی های افراطی مثبت افراد سرکوبگر در شرایط متفاوت پریشانی تحلیل شده است.
جنبه های روانشناختی در سلامت و بیماریها
ضحی سعیدی؛ هادی بهرامی احسان؛ احمد علیپور
دوره 5، شماره 19 ، آبان 1395، ، صفحه 85-98
چکیده
مقدمه: بسیاری از مشکلات سلامتی انسان مستقیماً ناشی از انتخاب‌های رفتاری است، اما معمولاً افراد به روشی که به ارتقای سلامتی و طول عمر آن‌ها منجر شود، رفتار نمی‌کنند. هدف این مطالعه بررسی نقش شفقت خود در رابطه‌ی میان خودمهارگری و رفتارهای مربوط به سلامتی است. روش: به این منظور 127 دانشجوی روانشناسی دانشگاه تهران (45 پسر و 82 دختر با سن ...
بیشتر
مقدمه: بسیاری از مشکلات سلامتی انسان مستقیماً ناشی از انتخاب‌های رفتاری است، اما معمولاً افراد به روشی که به ارتقای سلامتی و طول عمر آن‌ها منجر شود، رفتار نمی‌کنند. هدف این مطالعه بررسی نقش شفقت خود در رابطه‌ی میان خودمهارگری و رفتارهای مربوط به سلامتی است. روش: به این منظور 127 دانشجوی روانشناسی دانشگاه تهران (45 پسر و 82 دختر با سن 18 تا 33 سال) پرسشنامه 4 بعدی سنجش سلامت و فرم کوتاه مقیاس شفقت خود و خودمهارگری را تکمیل کردند. یافتهها: یافتهها نشان داد خودمهارگری و شفقت خود با سلامت همبستگی مثبت دارند و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی، نقش تعدیلکنندگی شفقت خود را در رابطه‌ی خودمهارگری و سلامت نشان داد، به صورتی که در افراد با شفقت خود بالاتر، خودمهارگری پیشبین قویتری برای سلامت بود. نتیجهگیری: با توجه به نقش شفقت خود در مراحل خودمهارگری (انتخاب هدف، پیگیری، ارزیابی هدف و تنظیم هیجانات) مؤلفههای سلامت قابل تبیین هستند
