نوع مقاله : کارآزمایی بالینی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران.
2 دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران.
3 استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران.
4 دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه خوارزمی، تهران.
چکیده
مقدمه: کاربرد روش‌های مقابله با استرس در بیماران مولتیپل اسکلروزیس می‌تواند منجر به تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای در سطح زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی گردد. ازاین‌رو هدف پژوهش، بررسی تأثیر مقابله‌درمانگری بر زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس بود. روش: پژوهش حاضر شبه‌آزمایشی و با روش پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش کلیه بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس عضو انجمن حمایت از بیماران ام.اس. استان تهران در سال 97 بوده، تعداد 30 بیمار مبتلا به ام.اس. واجد شرایط و داوطلب، انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایشده جلسه درمان مقابله‌درمانگری و گروه کنترل به همان تعداد جلسات مراقبتهای معمول دریافت کردند. جهت سنجش فرضیه‌ها از کیت‌های انسانی برای اندازه‌گیری زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی و جمع‌آوری نمونه‌های خونی در 3 نوبت و مداخله روانشناختی مقابله‌درمانگری، استفاده شد. یافته‌ها:نتایج نشان دادند پیش‌آزمون با پس‌آزمون و پیگیری مؤلفه‌های اینترلوکین 6، اینترلوکین 10، تومور نکروزینگ فاکتور آلفا، اینترفرون گاما، لنفوسیت و گلبول‌های سفید تفاوت معناداری دارد (05/0>P) و نمرات پس‌آزمون در مرحله‌ی پیگیری مقیاس‌ها نسبتاً ثابت مانده و اثر مداخله‌ای مقابله‌درمانگری همچنان ماندگار است. نتیجه‌گیری: مقابله‌درمانگری سبب بهبود زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی در مبتلایان به مالتیپل‌اسکلروزیس می‌گردد. در کاهش میزان اثربخشیاین رویکرد مداخله‌ای، زمان از پس‌آزمون به پیگیری اثر نداشته است
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Investigatinon the Effect of Coping Therapy on Immunological Biomarkers among Multiple Sclerosis Patients
نویسندگان [English]
- fahimeh amini 1
- Alireza Aghayousefi 2
- Ahmad Alipour 3
- Valli Allah Farzad 4
1 Ph.D Student of Psychology, Payame Noor University of Tehran.
2 Associate Professor, Depatment of Psychology, Payame Noor University of Tehran
3 Professor, Department of Psychology, Payame Noor University of Tehran.
4 Associate Professor, Department of Psychology, Kharazmi University.
چکیده [English]
Objective: The use of stress coping methods in multiple sclerosis patients can lead to significant changes in the level of cognitive immune biomarkers. Therefore, the aim of this research was Investigatin on the Effect of Coping Therapy on Immunological Biomarkers among Multiple Sclerosis Patients. Method: The present research was quasi-experimental with pretest-posttest method with control group. The study population included all patients with multiple sclerosis support member with MS. S. Tehran province was in 1397, 30 patients with M. S. Among eligible and volunteer patients, they were selected and randomly assigned to two experimental and control groups. The experimental group received eight sessions of treatment as copping therapy, and the control group received the same number of routine care sessions. To measure of the hypothesis, human Immunological Biomarkers kits were used to measure and blood samples collected 3 times and psychologically intervention was coping therapy. Findings: The results showed pre-test and post-test and follow-up component of IL-6, IL-10, TNF-α, INF-gama, white blood cells, lymphocytes and a significant difference (05/0> P) and grades stage follow-up measures remained fairly stable and lasting effect of the intervention is still coping therapy. Conclusion: The course of coping therapy improves the Immunological Biomarkers in patients with multiple sclerosis. In addition, this approach reduces the effectiveness of the intervention, follow-up time after the test had no effect
کلیدواژه‌ها [English]
- Multiple sclerosis
- coping therapy
- Imunologic biomarker
)