اکبری, م. (1396). اعتباریابی و پایایی سنجی نسخه 10 سؤالی پرسشنامه افکار تکرارشونده در نمونه غیربالینی: یک ابزار فراتشخیصی. مجله روانشناسی بالینی، 9(2)، 72-59.
آهنگرزاده رضائی، س.، اولادرستم، ن.، نعمت اللهی،ع. (1396). بررسی تأثیر آموزش مثبت‌اندیشی بر استرس، اضطراب و افسردگی بیماران عروق کرونر قلب. مجله پرستاری و مامایی، 15(۵)، 348-339.
بشارت، م. ع.، فیروزی، م. (1385). سبکهای دلبستگی و ترس از صمیمیت. مجله علوم روانشناختی، 17، 15-5
پورفرج، ع.، رضازاده، ح.(1397). اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر شادکامی و امید به زندگی بیماران سرطان. فصلنامه فرهنگ مشاوره و رواندرمانی، 9(33)، 136-119.
جوربنیان، ا.، عبدی، ر.، چلبیانلو، غ. ر. (1399). نقش افکار تکرارشونده منفی به‌عنوان عامل فراتشخیصی در پیش‌بینی شدت علائم اختلالات هیجانی. مجله روانشناسی بالینی و شخصیت، 17(2)، 111-103.
حاجی آدینه، س.، مظفری‌پور، ع. (1397). اثربخشی مداخله مبتنی بر تنظیم هیجان بر راهبردهای نظم‌دهی شناختی هیجانی و ناگویی هیجانی در بیماران مبتلا به نارسایی عروق کرونر قلب. مجله تحقیقات علوم رفتاری، 16(۴)، 516-508.
خدابخش، ر.، خسروی، ز.، شاهنگیان، ش. (1394). تاثیر روان درمانی مثبتنگر بر علائم افسردگی و توانمندی‌های منش در بیماران مبتلا به سرطان. مجله پژوهش نامه روانشناسی مثبت، 1(1)، 50-35.
زکی یی، علی.، کرمی، ج. (1391). رابطه آلکسی تایمیا، باورهای غیرمنطقی الیس، عاطفه مثبت و عاطفه منفی با اختلالهای روانی در دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه رازی.
سلطانی شال، ر.، آقامحمدیان شعرباف، ح. ر.، عبدخدایی، م. س.، طیبی، م. (1395). اثربخشی الگوی رواندرمانی ویژه بیماران قلبی بر کیفیت زندگی آن‌ها. مجله آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، ۴ (۳)، 254-244.
سیافی، س.، ستوده اصل، ن.، ابراهیمی ورکیانی، م. (1399). اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودتنظیم‌گری هیجانی و خودمراقبتی بیماران کرونر قلبی. فصلنامه مطالعات روانشناختی، 16(3)، 150-135.
فاضلی کبریا، م.، حسن‌زاده، ر.، میرزاییان، ب.، خواجوند خوشلی، ا. (1398). اثربخشی آموزش روانشناسی اثبات گرایانه با رویکرد اسلامی بر سرمایه روانشناختی بیماران قلبی عروقی. مجله دین و سلامت، 7(1)، 48-39.
کاظمی رضایی، س. و.، کاکابرایی، کو، حسینی، س. ا. (1398). اثربخشی آموزش مهارت نظم‌جویی هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم شناختی هیجان و کیفیت زندگی بیماران قلبی و عروقی. مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک، ۲۲ (۴)، 111-98.
مهدوی، ا.، منشئی، غ. ر. (1395). مقایسه ناگویی خلقی و ابرازگری هیجانی در بیماران مبتلا به نارسایی عروق کرونر قلب و افراد سالم. دو ماهنامه فیض، 20(۳)، 266-270.
نظری باغنی، ز.، براتی مقدم، ب.، داورنیا، م.، داورنیا، ر. (1399). اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک. فصلنامه روانشناسی تحلیلی شناختی، 11(41)، 78-63.
یدالله‌پور، م. ه.، فاضلی کبریا، م.، امین، ک. (1398). مقایسه تأثیر آموزش مثبت‌گرایی با رویکرد اسلامی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سرمایه روانشناختی بیماران قلبی - عروقی. مجله سلامت جامعه، 13(2)، 22-11.
یعقوبی، ح.، برادران، م.، رنجبر نوشری، ف.، و جوکی چگینی، م. (1394). بررسی تطبیقی باورهای غیرمنطقی، حمایت اجتماعی و سنخ شخصیتی الف بیماران کرونری قلب و افراد سالم. فصلنامه پژوهشهای نوین روانشناختی، 10(37)، 224-211.
Bagby, R. M., Taylor, G. J., & Parker, J. D. A. (1994). The twenty-item Toronto Alexithymia Scale: II. Convergent, discriminant, and concurrent validity. Journal of Psychosomatic Research, 38, 33-40.
Chang, Z., Guo, A. Q., Zhou, A. X., Sun, T. W., Ma, L. L., Gardiner, F. W., & Wang, L. X. (2020). Nurse‐led psychological intervention reduces anxiety symptoms and improves quality of life following percutaneous coronary intervention for stable coronary artery disease. Australian Journal of Rural Health, 28(2), 124-131.
Peterson, C., Park, N., & Seligman, M. E. P. (2005). Orientation to happiness and life satisfaction: The full life versus the empty life. Journal of Happiness Studies, 6, 25-41.
Gola, D., Erdmann, J., Müller‐Myhsok, B., Schunkert, H., & König, I. R. (2020). Polygenic risk scores outperform machine learning methods in predicting coronary artery disease status. Genetic Epidemiology, 13, 29-32.
Hamaideh SH. (2018). Alexithymia among Jordanian university students: Its prevalence and correlates with depression, anxiety, stress, and demographics. Psychiatric Care, 54(2),274- 280.
Khaleghi, S., Liaghat, R., & Ganjdanesh, Y. (2011). The Repetitive Thinking Questionnaire: Psychometric properties in Iranian Students and Relationship with depression, Anxiety and Social Anxiety. 2nd International Conference on Psychiatry and Psychotherapy-PSYCHO 2011. University of Cambridge, Cambridge, UK.
Lyubomirsky, S. & Layous, K. (2013). How do simple positive activites increase well – being? Current Directions in psychological Science, 22(1), 57-62.
McEvoy, P.M., Mahoney, A.E., & Moulds, M.L. (2010). Are worry, rumination, and post-event processing one and the same?: Development of the Repetitive Thinking Questionnaire. Journal of Anxiety Disorders, 24(5), 509-519.
Nikrahan, G.R., Laferton, J.A., Asgari, K., Kalantari, M., Abedi, M.R., Etesampour, A. & Huffman, J.C. (2016). Effects of positive psychology interventions on risk biomarkers in coronary patients: A randomized, wait-list controlled pilot trial. Psychosomatics, 57(4), 359-68.
Ochoa, C., Casellas-Grau, A., Vives, J., Font, A., & Borràs, J.M. (2017). Positive psychotherapy for distressed cancer survivors: Posttraumatic growth facilitation reduces posttraumatic stress. Positive psychotherapy for distressed cancer survivors: Posttraumatic growth facilitation reduces posttraumatic stress. International Journal of Clinical and Health Psychology, 17(1), 1-96.
Pisani, S, Murphy, J, Conway, J, Millgate, E, Catmur, C & Bird, G 2021, 'The relationship between Alexithymia and Theory of Mind: A systematic review'. Neuroscience and Biobehavioral Reviews, 131, 497-524.
Rooney, M. R., Alonso, A., Folsom, A. R., Michos, E. D., Rebholz, C. M., Misialek, J. R., & Lutsey, P. L. (2020). Serum magnesium and the incidence of coronary artery disease over a median 27 years of follow-up in the Atherosclerosis Risk in Communities (ARIC) Study and a meta-analysis. The American Journal of Clinical Nutrition, 111(1), 52-60.
Seligman, M. E. P., Rashid, T., & Parks, A. C. (2006). Positive psychotherapy. American Psychologist, 61, 774-788.
)