محمد رضا غفارزاده رزاقی؛ عاطفه حسینلو
چکیده
مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری، فلوکستین درمانی و روش ترکیبی بر بهبود اختلال انزال زودرس در معتادان به مواد افیونی انجام شد. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. از بین افراد معتاد به مواد مخدر افیونی مراجعه‌کننده به مراکز درمان اعتیاد تحت نظارت دانشگاه علوم پزشکی ...
بیشتر
مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری، فلوکستین درمانی و روش ترکیبی بر بهبود اختلال انزال زودرس در معتادان به مواد افیونی انجام شد. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. از بین افراد معتاد به مواد مخدر افیونی مراجعه‌کننده به مراکز درمان اعتیاد تحت نظارت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با استفاده از نمونهگیری در دسترس 60 نفر در چهار گروه درمان شناختی ـ رفتاری، فلوکستین درمانی، روش ترکیبی و گروه گواه جایدهی شدند. ابزار پژوهش حاضر، مصاحبه تشخیصی بر اساس ملاکهای 5- DSM، آزمون سنجش انزال زودرس (ارافا و شاملول، 2007) بود. یافتهها: دادههای حاصل از پژوهش با روش تحلیل کوواریانس و آزمون بونفرونی مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافتهها نشان داد تفاوت معناداری بین گروه گواه و گروه درمان شناختی ـ رفتاری و ترکیبی وجود دارد (01/0 P<). بین میانگینهای گروه دارودرمانی با گروه گواه اختلاف معنادار نبود. بین گروه شناختی ـ رفتاری با گروه دارودرمانی تفاوت معناداری مشاهده شد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج میتوان چنین استنباط کرد که درمان شناختی ـ رفتاری میتواند در بهبود انزال زودرس درمان موثرتری باشد.
