اندیشه گلشن؛ مجید ضرغام حاجبی؛ ناصر صبحی قراملکی
چکیده
مقدمه: ناتوانی نهتنها در جسم، بلکه بیشتر در نگرش معلولین وجود دارد. نگرشهای منفی و موانع اجتماعی سبب کاهش عزت نفس و افزایش افسردگی آنان میشود. هدف پژوهش بررسی اثر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر نگرش صمیمانه، عزت نفس و افسردگی زنان معلول جسمی- حرکتی کاشان در سال 1398 بود. روش: پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و گواه با طرح پیشآزمون- ...
بیشتر
مقدمه: ناتوانی نهتنها در جسم، بلکه بیشتر در نگرش معلولین وجود دارد. نگرشهای منفی و موانع اجتماعی سبب کاهش عزت نفس و افزایش افسردگی آنان میشود. هدف پژوهش بررسی اثر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر نگرش صمیمانه، عزت نفس و افسردگی زنان معلول جسمی- حرکتی کاشان در سال 1398 بود. روش: پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و گواه با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری بود. جامعه آماری 48 زن معلول زیر نظر بهزیستی بود که 40 نفر به شیوه تصادفی انتخاب و در دو گروه مساوی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقیاسهای نگرش صمیمانه تریدول، عزت نفس آیزنک و افسردگی بک بود. پس از انجام پیشآزمون از گروهها، آموزش تحلیل رفتار متقابل طی 8 جلسه، برای گروه آزمایش برگزار شد. سپس از دو گروه پسآزمون و یک ماه بعد آزمون پی گیری، گرفته شد. برای تحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده گردید. یافتهها: آموزش گروهی سبب افزایش عزت نفس، نگرش صمیمانه، صمیمیت ذهنی، صمیمیت عاطفی و کاهش افسردگی معلولین گروه آزمایش نسبت به گروه گواه، شد (01/0≥ P). میانگین نمرات این متغیرها در گروه آزمایش، در پسآزمون و پی گیری، در یک سطح آماری بودند که نشاندهنده پایداری اثرات آموزش بود. نتیجهگیری: آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل از طریق شناخت ارزشهای وجودی و بهبود ارتباط بین فردی در بهبود نگرش و عزت نفس و کاهش افسردگی معلولین مؤثر میباشد.