فرهاد تنهای رشوانلو؛ حسین کارشکی؛ زهرا عسگری
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر ارزیابی مدل انگیزشیِ پیش‌بینی رعایت توصیه‌های بهداشتی در همه‌گیری کووید-19 بود. روش: در یک طرح توصیفی-همبستگی، تعداد 306 نفر (204 زن، 102 مرد) از جمعیت عمومی بزرگتر از 18 سال به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها با سیاهه رعایت توصیه‌های بهداشتی، مقیاس ارضا و ناکامی نیازهای بنیادین روان‌شناختی، ...
بیشتر
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر ارزیابی مدل انگیزشیِ پیش‌بینی رعایت توصیه‌های بهداشتی در همه‌گیری کووید-19 بود. روش: در یک طرح توصیفی-همبستگی، تعداد 306 نفر (204 زن، 102 مرد) از جمعیت عمومی بزرگتر از 18 سال به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها با سیاهه رعایت توصیه‌های بهداشتی، مقیاس ارضا و ناکامی نیازهای بنیادین روان‌شناختی، مقیاس احساس عدم اطمینان و تهدید، مقیاس انگیزش رعایت توصیه‌های بهداشتی و مقیاس فشار روانی کسلر صورت گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده با مدل‌سازی معادلات ساختاری بر اساس رویکرد حداقل مربعات جزئی انجام شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن است که انگیزش در رابطه نیازهای روانی برآورده شده با فشار روانی، احساس عدم اطمینان و تهدید و رعایت توصیه‌های بهداشتی نقش واسطه‌ای دارد. فشار روانی و احساس عدم اطمینان و تهدید نیز در رابطه نیازهای روانی ناکام شده و رعایت توصیه‌های بهداشتی نقش واسطه‌ای منفی داشتند. سایر نتایج نشان می‌دهد که نیازهای روانی، انگیزش، فشار روانی و احساس عدم اطمینان و تهدید 33 درصد از تغییرات رعایت توصیه‌های بهداشتی را تبیین می‌کنند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد رعایت توصیه‌های بهداشتی در همه‌گیری کووید-19 از عوامل انگیزشی و هیجانی تأثیر می‌پذیرد. بر این اساس دادن فرصت مشارکت در تصمیم‌گیری‌های مرتبط و تدارک سیستم‌های بازخورد در برابر رعایت توصیه‌های بهداشتی با هدف افزایش احساس خودمختاری و شایستگی و کاهش فشارهای روانی مؤثر به نظر می‌رسد.
