دانشگاه پیام نور
روانشناسی سلامت
2322-1283
2538-5585
3
9
2014
03
21
رضامندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان سینه در طی دوره درمانهای تکمیلی پزشکی: یک مطالعه مقایسهای
1
12
FA
بهمن
بهمنی
استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی،تهران
babahmani@uswr.ac.ir
مائده
نقیائی
کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران
maedehnaghiyaee@yahoo.com
علی
قنبری مطلق
استادیار، گروه رادیوتراپی آنکولوژی،دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران
agmotlagh@gmail.com
بیژن
خراسانی
دانشیار، گروه علوم بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران
bkhorasany@hotmail.com
آیدا
دهخدا
کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران
www.dehkhoda_aida@yahoo.com
فهیمه
علی محمدی
کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران
هدف: رضایتمندی زناشویی از مهمترین پیامدهای یک رابطه زناشویی مطلوب و شاخصی مهم جهت قضاوت در مورد میزان کارآمدی آن محسوب میشود. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر سرطان سینه بر رضایتمندی زناشویی در طی مراحل تشخیص و درمان پزشکی آن از طریق مقایسه با زنان سالم صورت گرفت. <br />روش: با استفاده از طرح مطالعه توصیفی مقایسهای، پنجاه زن مبتلا به سرطان سینه مراجعهکننده به بیمارستان امام حسین (ع) و پنجاه زن از جمعیت عادی با استفاده از نمونهگیری مبتنی بر هدف انتخاب و به پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (١٩٧۶) پاسخ دادند. دادهها با استفاده از نرمافزار spss-19 برای محاسبه آزمون t مستقل پردازش شدند. <br />یافتهها: یافتهها حاکی از معنادار بودن تفاوت میانگینهای دو گروه (٠٠١./=sig ) و پایینتر بودن رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان سینه بود. <br />نتیجهگیری: با توجه به یافته این پژوهش و با در نظر گرفتن نتایج سایر مطالعات مرتبط به نظر میرسد که پرداختن به رضایتمندی زناشویی زنان در طی مراحل اولیه تشخیص و درمان سرطان سینه یک ضرورت بهداشت روان محسوب میشود.
رضایتمندی زناشویی,سرطان,سرطان سینه
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_843.html
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_843_feefa3d50a1b36b9de2ba4f761a02e65.pdf
دانشگاه پیام نور
روانشناسی سلامت
2322-1283
2538-5585
3
9
2014
03
21
بررسی تاثیر آموزش ایمن سازی دربرابر استرس بر علائم افسردگی بیماران دیابتی
15
30
FA
محمد
امیری
کارشناس ارشد روانشناسی عمومی،دانشگاه آزادخوراسگان،اصفهان ایران
salarkhan6110@gmail.com
اصغر
آقایی
دانشیارگروه روانشناسی،دانشگاه آزادخوراسگان (اصفهان)ایران
leily.esm2014@gmail.com
احمد
عابدی
استادیارگروه روانشناسی دانشگاه اصفهان( اصفهان)ایران
AHMAD_ABEDI44@YAHOO.COM
یداله
صفری
کارشناس ارشد روانشناسی عمومی،دانشگاه آزادخوراسگان،(اصفهان)ایران
هدف: با توجه به تأثیر تعاملی استرس و بیماریهای مزمن، هدف این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش ایمنسازی در برابر استرس بر علائم افسردگی بیماران دیابتی بود. <br />روش: روش مطالعه تجربی دوگروهی با پیش آزمون و پس آزمون و جامعه آماری 2630 نفر از مبتلایان دیابت در مرکز دیابت اصفهان بود. تعداد 16زن و 14 مرد به روش نمونهگیری و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش آموزش گروهی ایمنسازی در مقابل استرس طی6 جلسه (90 دقیقهای) با میانگین فاصله زمانی جلسات 6 روز اجرا شد. ابزار جمعآوری دادهها، مقیاس علائم افسردگی پرسشنامه سلامت عمومی (28-GHQ) بود که در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون بر روی دو گروه آزمایش و کنترل اجراء گردید. دادهها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد . <br />یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش مزبور موجب کاهش (P نتیجهگیری: یافتهها نشان میدهد آموزش ایمنسازی در مقابل استرس، یک مداخله درمانی رفتاری شناختی است که جلسات آن فرصتی برای شناسایی و چالش با افکار خودآیند منفی و همچنین شناسایی و اصلاح خطاهای شناختی در فرد فراهم میآید و میتواند به عنوان یک روش مداخلهای مفید، برای درمان افسردگی بیماران مبتلا به دیابت به کار رود.
دیابت,استرس,افسردگی,آموزش ایمنسازی در برابر استرس
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_844.html
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_844_9bc6b6efff323d9b103e4dce99e058eb.pdf
دانشگاه پیام نور
روانشناسی سلامت
2322-1283
2538-5585
3
9
2014
03
21
اثربخشی آموزش برنامه اصلاح رفتار در سبک زندگی بیماران دیابتی نوع دو
30
45
FA
محمد احسان
تقی زاده
استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیامنور
m.taghizadeh@gmail.com
زهرا
بیگلی
کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه پیامنور
طیبه
محتشمی
کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه پیامنور
t.mohtasham@gmail.com
هدف: این پژوهش به منظور بررسی تأثیر آموزش بهداشت و اصلاح رفتار بر سبک زندگی بیماران دیابتی نوع دو صورت گرفت. <br />روش: در این مطالعه 60 نفر از بیماران دیابتی نوع دو به روش نمونهگیری هدفمند در دو گروه آزمایش (30 نفر) و انتظار (30 نفر) انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه 5 بخشی برای تعیین اطلاعات دموگرافیک و سنجش دانش، نگرش، عملکرد و خودمراقبتی شرکتکنندگان بود که در دو مرحله تکمیل شد. پس از انجام آزمون اولیه، مداخله آموزشی به مدت 6 جلسه دو ساعته انجام گرفت. یک ماه پس از اجرای برنامه آموزشی، مرحله دوم جمعآوری اطلاعات انجام شد و دادهها با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. <br />یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه آموزشی، دانش و نگرش و عملکرد آزمودنیها را در زمینه عادات تغذیهای و فعالیت جسمانی افزایش میدهد. همچنین رفتار خودمراقبتی شرکتکنندگان در گروه آزمایش ارتقاء معنیداری پیدا کرد (05/0 P
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، آموزش بهداشت و اصلاح رفتار در سبک زندگی بیماران دیابتی نوع دو مؤثر بوده است، لذا پیشنهاد میشود که با تدوین راهبردهای طولانیمدت با هدف تعیین سبک زندگی سالم، از عوارض بیماری دیابت نوع دو کاست. همچنین آموزش به بیماران دیابتی نوع دو در مراکز درمانی به منظور ارتقاء سلامت توصیه می شود.
سبک زندگی,اصلاح رفتار,دیابت
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_845.html
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_845_27cbcbe11faaf30636d5459c7f23a5ea.pdf
دانشگاه پیام نور
روانشناسی سلامت
2322-1283
2538-5585
3
9
2014
03
21
مقایسه نگرانی وزن و خودکارآمدی غذا خوردن میان افراد سیگاری و غیر سیگاری
35
50
FA
سمیه
عبدالمحمد زاده
کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه پیامنور، تهران
somayehamz@gmail.com
احمد
علی پور
استاد گروه روانشناسی، دانشگاه پیامنور
healthpsychology@pnu.ac.ir
احمد علی
نوربالا
استاد گروه روانپزشکی، دانشگاه تهران
anoorbala@yahoo.com
هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه نگرانی وزن و خودکارآمدی غذا خوردن میان افراد سیگاری و غیر سیگاری بود. <br />روش: از اینرو 100 نفر دانشجوی سیگاری (50 زن، 50 مرد) و 100 نفر دانشجوی غیر سیگاری (50 زن، 50 مرد) به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. کلیه آزمودنیها به پرسشنامههای نگرانی وزن و خودکارآمدی غذا خوردن پاسخ دادند سپس نمرات آنها با هم مقایسه شد. <br />یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه نشان داد که نگرانی وزن در زنان غیر سیگاری بیشتر از زنان سیگاری و در مردان غیرسیگاری بیشتر از مردان سیگاری است و میان خودکارآمدی غذاخوردن زنان و مردان سیگاری با زنان و مردان غیرسیگاری تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما خودکارآمدی غذاخوردن مردان هر دو گروه بیش از زنان است. <br />نتیجه گیری: براساس یافتهها میتوان نتیجه گرفت که زنان بیشتر از مردان از سیگار کشیدن به عنوان راهبردی برای کاهش وزن استفاده میکنند و افراد غیرسیگاری نسبت به سیگاریها ارزش بیشتری برای سلامتی و تناسب اندام خود قائل هستند. خوردن غذاهای لذیذ در زنان بیش از مردان خلق پایین را کاهش داده و استرس ذهنی را کم میکند و این تبیینی برای پایینتر بودن خودکارآمدی غذا خوردن زنان نسبت به مردان است.
نگرانی وزن,خودکارآمدی غذا خوردن,سیگار کشیدن
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_846.html
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_846_e5a1b2845bdf0b774cc942c5c0c57daa.pdf
دانشگاه پیام نور
روانشناسی سلامت
2322-1283
2538-5585
3
9
2014
03
21
کارکرد جنسی زنان: نقش طرحواره های جنسی و تصویر بدنی
45
60
FA
مینا
مجتبایی
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی ایران، رودهن
هایده
صابری
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی ایران، رودهن
عزیزه
علیزاده
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی ایران، رودهن
alizadeh8778@gmail.com
هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش طرحوارههای جنسی و تصویر بدنی بر کارکرد جنسی زنان انجام شده است. <br />روش: جامعه آماری شامل همه زنان متأهل پرستار شاغل در بیمارستانهای دولتی تهران میباشد.200 نفر به روش نمونهگیری چندمرحلهای انتخاب شدند. آنها مقیاس طرحواره جنسی اندرسن و سیرانوسکی، پرسشنامه تصویر تن فیشر و شاخص کارکرد جنسی زنان را تکمیل کردند. 190 پرسشنامه به طور کامل پاسخ داده شده بود و بررسی شدند. <br />یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که بین طرحواره جنسی (01/0 p
نتیجه گیری: طرحواره های جنسی و تصویر بدنی، کارکرد جنسی زنان متأهل را پیشبینی میکند.
طرحواره جنسی,تصویر بدنی,کارکرد جنسی,زنان متأهل
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_847.html
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_847_b8edcc1c0d62b433a44a5cc07b51bb76.pdf
دانشگاه پیام نور
روانشناسی سلامت
2322-1283
2538-5585
3
9
2014
03
21
اثربخشی آموزش مراقبت از بیماران هموفیلی در کاهش اضطراب و افسردگی مادران دارای فرزند هموفیل زیر 15 سال
60
75
FA
سمیرا
حسن زاده پشنگ
دانشجوی دکترا روانشناسی عمومی، دانشگاه پیامنور
hasanzadeh60@yahoo.com
زهرا
شعبانی
کارشناس ارشدروانشناسی عمومی، دانشگاه پیامنور
z_shaebani@yahoo.com
علی
فتحی آشتیانی
استادروانشناسی،رئیس مرکزتحقیقات علوم رفتاری
afa1337@ gmail.com
احمد
علی پور
استاد گروه روانشناسی، دانشگاه پیامنور
healthpsychology@pnu.ac.ir
حسین
زارع
0000000160880458
استادگروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور
h_zare@pnu.ac.ir
هدف: هموفیلی از شایعترین اختلال خونریزی دهنده ارثی و سومین بیماری شایع وابسته به کروموزوم x میباشد که ناشی از کمبود یا فقدان فاکتورهای انعقادی هشت و نه میباشد. تولد فرزند هموفیل در خانوادههایی که این بیماری در آنها وجود نداشته است باعث اضطرا ، ناامیدی و حتی احساس گناه میشود و درماندگی آنها را درمراقبت از فرزندشان موجب میشود بنابراین این هدف اصلی پشوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مراقبت از بیماران هموفیلی در کاهش اضطرا و افسردگی مادران دارای فرزند هموفیل زیر 10 سال استان تهران است.<br />روش: در یک تحقیق نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پ آزمون، از بین 022 نفر از مادران بیماران هموفیلی زیر 10 سال تعداد 32 نفر که در پرسشنامههای حالت صفت اسپیلبرگر و افسردگی بک نمرۀ بالا کسب کرده بودند به روش نمونهگیری در دسترس انتخا شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 0 جلسه، تحت آموزش مراقبت از بیماران هموفیلی قرار گرفتند اما گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. سپ هردو گروه دوباره پرسشنامههای نام برده شده را تکمیل کردند. دادهها با روش تحلیل کوواریان )آنکوا( تحلیل شدند.2/
یافته ها: یافتههای تحقیق نشان داد که در سطح معناداری ) 20 p (، آموزش مراقبت از بیماران هموفیلی در مادران دارای فرزند هموفیل، اضطرا و افسردگی را در این مادران به طور معناداری کاهش می دهد.
نتیجه گیری: آموزش مراقبت از بیماران هموفیلی در کاهش اضطرا و افسردگی مادران دارای فرزند هموفیل زیر 10 سال نقش بهسزایی دارد. بنابراین پیشنهاد می شود همه مادران و کسانی که از بیماران هموفیلی مراقبت می کنند تحت این آموزش قرار گیرند.
هموفیلی,اضطراب,افسردگی,آموزش مراقبت از بیماران هموفیل
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_848.html
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_848_58ecbde4c5c8d32ba5d10003733ab717.pdf
دانشگاه پیام نور
روانشناسی سلامت
2322-1283
2538-5585
3
9
2015
03
21
بررسی تأثیر قصه گویی در کاهش درد کودکان مبتلا به لوسمی
82
96
FA
ناهید
یوسف پور
دانشجوی دکترا دانشگاه پیام نور
nahidyousefpour97@yahoo.com
علی رضا
آقایوسفی
0000-0001-5579-7772
استاد دانشگاه پیام نور
arayeh1100@gmail.com
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر قصهگویی در کاهش درد کودکان صورت گرفته است، بدین منظور تأثیر قصهگویی در کاهش درد کودکان مبتلا به لوسمی مورد بررسی قرار گرفت. <br />روش: در راستای هدف فوق از بین (330 نفر) کودکانی که در بیمارستان کودکان تبریز در سال 1390 جهت درمان بیماری لوسمی بستری شده بودند تعداد 30 نفر که 14 نفر دختر و 16 نفر پسر در دامنه سنی 3-6 سال بودند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. علت بستری شدن اعضای هر دو گروه یکسان بوده، ولی گروه کنترل فقط درمان دارویی دریافت میکردند، اما گروه آزمایش همراه با دارو درمانی، قصه درمانی هم دریافت میکردند و هر روز میزان داروی مسکن تزریق شده به هر دو گروه به دقت یادداشت میشد. <br />یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش در میزان استفاده از دارو پس از قصهگویی تفاوت معنیداری وجود داشت، و به دیگر سخن، گفتن قصه موجب کاهش میزان مصرف داروی مسکن در کودکان بیمار شده بود. <br />نتیجه گیری: یافتهها نشان میدهند که، به علت کاهش درد آنها نیاز به مسکن نیز کاهش پیدا کرده است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که قصهگویی یا قصه درمانی باعث کاهش درد در کودکان مبتلا به لوسمی میشود.
قصه گویی,کاهش درد,لوسمی کودکان
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_1745.html
https://hpj.journals.pnu.ac.ir/article_1745_9d7d64ce46ed17c21cf6eb1f172b0cc2.pdf