مرتضی علیزاده؛ علیرضا رجایی؛ صغری حسینی قصر
دوره 2، شماره 8 ، دی 1392، ، صفحه 70-82
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی به شیوه گروهی بر افزایش میزان امید به زندگی در بیماران مبتلا به اچ آی وی مثبت انجام گرفته است.
روش: این پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمایشی (طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل نامتعادل) است که برای انجام این تحقیق، تعداد 20 نفر از بیماران مرد اچ آی وی مثبت در مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری ...
بیشتر
هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی به شیوه گروهی بر افزایش میزان امید به زندگی در بیماران مبتلا به اچ آی وی مثبت انجام گرفته است.
روش: این پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمایشی (طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل نامتعادل) است که برای انجام این تحقیق، تعداد 20 نفر از بیماران مرد اچ آی وی مثبت در مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری - عفونی مشهد، به صورت نمونهگیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت غیر تصادفی جایگزین شدند. آزمون امید اشنایدر[1] (1991) با ضریب پایایی 89 /0 قبل از مداخله برای گروه آزمایش و کنترل، استفاده شد و بعد از انجام 8 جلسه امید درمانی(هفته ای دو جلسه) از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و دادهها با آزمون tبرابر و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد امید درمانی به شیوه گروهی به طور معناداری موجب افزایش امید به زندگی در مبتلایان به ویروس اچ آی وی گردیده است.
نتیجهگیری: همخوانی نتایج مربوط به فرضیه تحقیق با نتایج سایر پژوهشها دلالت بر تأیید و مطابقت این پژوهش با سایر پژوهشهای انجام شده در زمینه امید درمانی دارد.