مهری مهرپرور؛ سیدبهاالدین کریمی
چکیده
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر داغننگ و اضطراب مرگ بیماران مصروع شهرستان بوکان انجام شد. روش: پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون یا گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه بیماران مبتلا به صرع مراجعهکننده به مراکز درمانی شهر بوکان در سال 1399 بود. بر این اساس 60 نفر (22 مرد و 38 زن) در دو گروه ...
بیشتر
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر داغننگ و اضطراب مرگ بیماران مصروع شهرستان بوکان انجام شد. روش: پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون یا گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه بیماران مبتلا به صرع مراجعهکننده به مراکز درمانی شهر بوکان در سال 1399 بود. بر این اساس 60 نفر (22 مرد و 38 زن) در دو گروه 30 نفری شامل گروه آزمایش و گروه کنترل و به روش گمارش تصادفی تقسیم شدند. گروه آزمایش به شیوه کارآزمایی بالینی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای دوبار در هفته و با استفاده از پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (1970) و مقیاس تعدیلشده استیگمای بیماری ریتچر (2003) جهت گردآوری دادهها مورد بررسی قرار گرفتند. برای تحلیل دادهها از کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره، اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب مرگ (P=0/05 ) و داغننگ (P=0/01) و مولفههای آن از جمله تنهایی (P=0/01)، تأیید تصورات قالبی (P=0/01)، تجربۀ تبعیض اجتماعی (P=0/05) و کنارهگیری از اجتماع (P=0/05) را نشان میدهد. بنابراین استفاده از درمان شناختی- بر اضطراب مرگ و داغننگ و مولفههای آن از جمله تنهایی، تأیید تصورات قالبی، تجربۀ تبعیض اجتماعی، کناره گیری از اجتماع آزمودنیهای گروه آزمایش تاثیر معناداری داشته است. نتیجهگیری: گروه درمانی شناختی- رفتاری باعث کاهش اضطراب مرگ و داغننگ در بیماران مصروع شهرستان بوکان شد.
stress
سمیه رحیمی احمدآبادی؛ حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف؛ مرتضی مدرس غروی؛ حسین کارشکی
دوره 2، شماره 5 ، خرداد 1392، ، صفحه 23-33
چکیده
هدف: از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری (CBT) در کاهش پرخاشگری افراد مبتلا به ضربه سر بود. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش شامل 16 نفر از مبتلایان به ضربه سر شهرستان مشهد را تشکیل دادند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و داوطلبانه ...
بیشتر
هدف: از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری (CBT) در کاهش پرخاشگری افراد مبتلا به ضربه سر بود. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش شامل 16 نفر از مبتلایان به ضربه سر شهرستان مشهد را تشکیل دادند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان به شیوه تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول درمان شناختی-رفتاری را دریافت کردند و گروه دوم هیچگونه رواندرمانی دریافت نکردند. هر دو گروه در سه مرحله زمانی پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری یک ماهه مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار سنجش در این پژوهش عبارت بود از مقیاس پرسشنامه پرخاشگری باس و پری [1] ( BPAQ). دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: نتایج نشان داد که گروه آزمایش که درمان شناختی-رفتاری را دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل که هیچگونه رواندرمانی دریافت نکردند از نظر میزان کاهش پرخاشگری تفاوت معنی داری داشتند. این یافتهها از لحاظ نظری و اهمیت آنها در مداخلات بالینی به بحث گذاشته شدهاند. نتیجهگیری: از نتایج پژوهش حاضر می توان در جهت ارزیابی و تشخیص معتبر و دقیق تر اثرات ضربه سر در مراکز پزشکی قانونی استفاده کرد و همچنین خدمات (CBT) را به این گروه از جمعیت بالینی به عنوان یک درمان غیر دارویی (NMT) موثر، کارآمد و مقرون به صرفه ارائه داد.