حسین ضرغامی؛ حسین محمودیان
دوره 5، شماره 19 ، آبان 1395، ، صفحه 99-116
چکیده
مقدمه: تنهایی ازجمله مسائل اساسی سالمندان است که عوامل بسیاری در بروز یا تشدید آن دخیل هستند. هر عاملی که در کاهش شبکه خویشاوندی و یا دسترسی به آن تأثیرگذار باشد همچون مهاجرت فرزندان، میتواند جزء عوامل مؤثر مدنظر قرار گیرد. در مورد مهاجرت بهعنوان پدیده رایج در بیشتر روستاهای ایران بسیار تحقیق شده اما به این سؤال اساسی که این مهاجرتها ...
بیشتر
مقدمه: تنهایی ازجمله مسائل اساسی سالمندان است که عوامل بسیاری در بروز یا تشدید آن دخیل هستند. هر عاملی که در کاهش شبکه خویشاوندی و یا دسترسی به آن تأثیرگذار باشد همچون مهاجرت فرزندان، میتواند جزء عوامل مؤثر مدنظر قرار گیرد. در مورد مهاجرت بهعنوان پدیده رایج در بیشتر روستاهای ایران بسیار تحقیق شده اما به این سؤال اساسی که این مهاجرتها چه پیامدهایی بر افراد باقیمانده در روستا بر جای میگذارد، کمتر پاسخ داده شده است. روش: جهت پاسخ به سؤال تحقیق، روستاهای شهرستان بردسکن که در آن اغلب خانوادهها با تعدادی یا تمام فرزندان مهاجر مواجه هستند بهعنوان منطقه هدف انتخاب گردید. روش کلی کار بهصورت کمی و با استفاده از پرسشنامه طراحی شده بر مبنای پرسشنامههای استاندارد احساس تنهایی دانشگاه کالیفرنیا و مقیاس دییونگ جیروالد صورت پذیرفت. تعداد 357 سالمند ساکن در روستا که حداقل دارای یک فرزند در حال حاضر زنده بودند، مورد مصاحبه ساختمند یا منظم قرار گرفتند. پاسخگویان به شیوه نمونهگیری چندمرحلهای و ترکیبی از روشهای خوشهای و تصادفی ساده از 9 روستا انتخاب شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که مهاجرت فرزندان اثر قابلتوجهی بر احساس تنهایی والدین سالمند دارد و این اثر حتی با کنترل دیگر متغیرها همچنان باقی میماند. متغیرهای دیگر شامل وضعیت سلامت عمومی، وضعیت تأهل، وضعیت مالی و جنس سالمند نیز اثر معناداری بر بروز احساس تنهایی سالمندان ساکن در مناطق روستایی تحت مطالعه وارد میآورند. نتیجهگیری: این متغیرها درمجموع حدود نیمی از تغییرات احساس تنهایی پاسخگویان را تبیین مینمایند.