فهیمه امینی؛ علیرضا آقا یوسفی؛ احمد علیپور؛ ولی الله فرزاد
چکیده
مقدمه: کاربرد روش‌های مقابله با استرس در بیماران مولتیپل اسکلروزیس می‌تواند منجر به تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای در سطح زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی گردد. ازاین‌رو هدف پژوهش، بررسی تأثیر مقابله‌درمانگری بر زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس بود. روش: پژوهش حاضر شبه‌آزمایشی و با روش پیش‌آزمون- ...
بیشتر
مقدمه: کاربرد روش‌های مقابله با استرس در بیماران مولتیپل اسکلروزیس می‌تواند منجر به تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای در سطح زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی گردد. ازاین‌رو هدف پژوهش، بررسی تأثیر مقابله‌درمانگری بر زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس بود. روش: پژوهش حاضر شبه‌آزمایشی و با روش پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش کلیه بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس عضو انجمن حمایت از بیماران ام.اس. استان تهران در سال 97 بوده، تعداد 30 بیمار مبتلا به ام.اس. واجد شرایط و داوطلب، انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایشده جلسه درمان مقابله‌درمانگری و گروه کنترل به همان تعداد جلسات مراقبتهای معمول دریافت کردند. جهت سنجش فرضیه‌ها از کیت‌های انسانی برای اندازه‌گیری زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی و جمع‌آوری نمونه‌های خونی در 3 نوبت و مداخله روانشناختی مقابله‌درمانگری، استفاده شد. یافته‌ها:نتایج نشان دادند پیش‌آزمون با پس‌آزمون و پیگیری مؤلفه‌های اینترلوکین 6، اینترلوکین 10، تومور نکروزینگ فاکتور آلفا، اینترفرون گاما، لنفوسیت و گلبول‌های سفید تفاوت معناداری دارد (05/0>P) و نمرات پس‌آزمون در مرحله‌ی پیگیری مقیاس‌ها نسبتاً ثابت مانده و اثر مداخله‌ای مقابله‌درمانگری همچنان ماندگار است. نتیجه‌گیری: مقابله‌درمانگری سبب بهبود زیست‌نشانگرهای ایمنی‌شناختی در مبتلایان به مالتیپل‌اسکلروزیس می‌گردد. در کاهش میزان اثربخشیاین رویکرد مداخله‌ای، زمان از پس‌آزمون به پیگیری اثر نداشته است
